
Eindpunt bereikt
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
04 November 2024 | Spanje, Santiago de Compostela
Santiago de Compostela 22 – 05 – 2024
Lieve allemaal ,
De laatste wandel dag waarvan de eerste etappe alleen maar bergopwaarts ging , leidde door enkele kleine dorpen met veel kerkgebouwen waaronder de prachtige barokke kerk van Esclavitude.
Via klinker straatjes en weggetjes bereikten we het hoogste punt de Agro de Monteiros vanwaar men de torens van de kathedraal al zag liggen.
Een vrolijke vrouw van rond de vijftig vertelde opgewekt over haar wensen en dromen en was trots op zich zelf dat ze deze tocht met twee kunstknieën bijna had volbracht. We feliciteerden haar, namen hartelijk afscheid en begonnen aan de laatste loodjes.
We naderden de verstedelijking , thuis kwam dichter bij.....
De lucht was helder blauw en op de veldweg lag een dode kever te glinsteren in de zon , steentjes rolden bergafwaarts , de horizon bewoog , ontmoetingen en landschappen gleden voorbij , de kerken en kathedralen die ik had bezichtigd , ik dacht aan de wegen die ons snel zouden scheiden , schoenen knarsten in het zand , het pad ging over van zand naar klinkers en we bereikten een industrieterrein , troosteloze blokken regen zich aaneen , vrachtwagens denderden voorbij , de terrassen waren overvol, het majestueuze bolwerk stond deels in de steigers , op het grote plein voor de kathedraal hing geen enkele vlag , het touw van het spectaculaire wierookvat was gebroken en zelfs de doedelzak speler die de pelgrims verwelkomden bij de poort was duidelijk niet geïnspireerd. Hoe anders waren mijn eerdere aankomsten op het plein geweest na veel langere tochten. Toch dansten we van vreugde , maakten ons eigen feestje ,
We dronken koffie op het plein van Jacobus , toostten later op het volbrengen van de tocht , brachten de rugzak naar het grote klooster aan de rand van de stad waar we een kamer deelden , namen een douche en sloten de avond af in het licht van de ondergaande zon op een pleintje waar het zonlicht danste door bladeren daken , brutale vogels pikten aan de restanten op de borden , in de verte klonk een lach , ik zou de tijd willen rekken , nog een tocht maken , nog even blijven , nog niet naar huis.
Liefs Rita.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley