Österreichische Freundlichkeit
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
22 Juni 2014 | Albanië, Pogradec
Pogradec 31 – 05 – 2014
Lieve allemaal,
Wat een zorgvuldig bewaard krantenartikel van november 2012 zoal al niet teweeg heeft gebracht.
Het lag al die tijd op mijn bureau en het trok steeds mijn aandacht het liet me niet los ik wilde naar Theth . A. den Doolaard achterna naar een land wat nog woest en puur was . Het door hem geschreven boekje : De herberg met het hoefijzer , stond nog steeds inmiddels stoffig en vergeeld in onze boekenkast . Ik plukte het eruit las het nog eens en wist het zeker. Ik zou gaan.
Het boek van Gerda Mulder : Een fascinatie voor Theth , werd besteld en ik las het in een adem uit ter voorbereiding van mijn reis. Het land fascineerde me ik moest er naar toe , wilde me onderdompelen in deze ruige natuur en proeven van deze cultuur.
Aanvankelijk had ik alleen willen reizen maar op de valreep besloot ik anders en sloot me aan bij een kleine groep. De reis kreeg nu een heel ander karakter maar ik hoopte op deze manier relaxt te kunnen reizen en veel van het land te zien .
Eindelijk was het dan zover mijn Albanië avontuur kon beginnen , ik ging naar Theth naar het woeste hart van een woest land . Ik vond het best spannend en had dan ook lichte kriebels in mijn buik tijdens de autorit naar de luchthaven. Leeftijd genoten kozen meestal voor niveau twee als ze met een wandelreis mee gingen maar ik koos niveau vier en moest weer zo nodig het hoogste niveau trotseren . Waarom ??? Zeg het mij . Wellicht omdat ik altijd een uitdaging zoek in alles wat ik doe . Toen ik mijn zorgen dat het waarschijnlijk toch een te hoog niveau was uitsprak aan Ernst die mij weg bracht wuifde hij deze meteen weg met de woorden ; Je loopt goed en bent goed getraind . Ik besloot het los te laten en me over te geven aan dat waar ik voor gekozen had en heerlijk te gaan genieten . De auto rit verliep voorspoedig we arriveerden exact op de geplande tijd . Ernst liep mee tot aan de incheck balie waar we afscheid namen . Ik vloog eerst van Amsterdam naar Wenen en zou daar 40 minuten de tijd hebben om over te stappen op een vlucht naar Tirana. Bij de Douane stond een enorm lange rij en die lui gingen er eens lekker voor zitten het leek wel of ze het er om deden het ging tergend langzaam , ze bleven maar kijken van paspoort naar mens en van mens naar paspoort , ik dacht nog even dat de Pearle opticiens uitkomst zouden kunnen bieden . Het gevolg was dat ik moest rennen om de vlucht te halen de Boarding time was al verstreken en de toegang afgesloten met een rood lint. De vrouw snauwde dat ik te laat was en liet mij met een hoop gemopper alsnog door. Ik vroeg me in opperste verbazing af wat ik er aan kon doen.
Und wo die immer gespielte Österreichische Freundlichkeit geblieben war ?
Er stond een stevige wind en het kleine vliegtuig een Fokker 100 had veel last van turbulentie het viel, schudde en danste mee op het ritme van de wind , ook het stijgen en landen ging gepaard met veel horten en stoten. Mijn oren zaten pot dicht niet echt gezellig moet ik zeggen. Ik had er eerder nog nooit zo’n last van gehad als tijdens deze vlucht , eenmaal op de grond hield de druk op de oren nog even aan.
In de aankomsthal stond een lokale gids mij op te wachten en maakte ik kennis met de groep. Ik kreeg nog even de tijd om Leke te pinnen voordat mijn reis verder ging in een kleine bus vier uur hobbelend over slechte wegen. Het programma was voor mij onbekende reden gewijzigd en ik had ook niet de behoefte me hier verder in te verdiepen , we reden niet naar Berat maar naar het Meer van Ohrid dat op de grens van Macedonië ligt. In de oudheid heette deze route de Via Egnatia en was een belangrijke connectie tussen de Oost en Westkant van het Romeinse rijk. Het desolate landschap werd groener naar mate we het Meer van Ohrid naderden . Ik dropte mijn bagage op het overnachtingsadres in Pogradec om vervolgens met de groep een hapje te gaan eten . We aten de verboden Koran vis uit het Ohrid Meer waarop niet meer gevist mag worden omdat hij dreigt uit te sterven. Verbaasd vroegen wij dan ook aan de ober waarom hij toch nog op de menu lijst werd vermeld waarop hij doodleuk antwoordde ; Oh dat geldt alleen voor Macedonië. Hilariteit alom dat begrijp je natuurlijk wel.
Niet correct wat kort door de bocht misschien ……… maar met de idee dat hij toch al was opgevist genoten wij die avond van een verrukkelijke bereidde verse stevige Koran vis , misschien wel de laatste die geserveerd werden met vers brood en een heerlijke salade. Het lokale biertje smaakte er prima bij. Om elf uur liet ik me op bed vallen ik was al vanaf half vijf ’s ochtends in touw en gaf mij al snel over aan een diepe droomloze slaap.
Liefs Rita.
Pogradec is een stad in het zuidoosten van Albanië , gelegen aan de oevers van het meer van Ohrid . Het is de hoofdstad van het district Pogradec , in de Provincie van Korçë , zich op 40.87 ° N en 20.70 ° E met een bevolking van ongeveer 30.000 (2005 est). De totale oppervlakte van het district is 725 km ². Pogradec alleen beslaat ongeveer 15 km ². Deze stad is omgeven door heuvels aan de zuid-en westkant. Het meer is in de oostelijke en noordelijke kant van de stad. De autoweg die naar Tirana , Elbasan en Korçë voert loopt door de stad. Het is gelegen ten ZO van Elbasan , ZW van Ohrid in de Republiek Macedonië , N van Korçë en NW van Florina in Griekenland. De naam van de stad is Slavische oorsprong: Pogradec = Po (d) (onder) en Gradec (stadje) en betekent letterlijk "Onder het stadje". Dit is een verwijzing naar de vroegere Illyrische nederzetting , gelegen op een heuvel boven Pogradec. Het was bekend als İstarova of İstarye tijdens de Ottomaanse heerschappij en werd begrensd als kaza center in Gorice Sanjak van Manastir Vilayet voor de Balkanoorlogen.
Geschiedenis
De oevers van het Lychnidus werden al bewoond (6000-2000 voor Christus) het meer van Ohrid is een van de locaties voor de Illyrische stam van de Encheleans die nabij Pogradec. Het gebied was in de oudheid de grens tussen Chaonia en Illyrië . Dit is een van de locaties die de Illyriërs waren begonnen met het kopiëren van de stijlen van de Macedoniërs .
Drilon , de naam van de rivier die uitmondt in het meer in de buurt Tushemisht , wordt genoemd in de vroege teksten uit de oudheid. De heuvel met uitzicht Pogradec is de site van het oude kasteel ruïnes dateren uit de 5e eeuw.
Pogradec werd door de eeuwen heen bezet door de Romeinen , Bulgaren , Serviërs , Albanezen , Turken , Frans , Grieken , Italianen en Duitsers . De tweede Albanese taal school werd gestart in Pogradec. Tijdens de Grieks-Italiaanse oorlog in 1940-1941, werden Pogradec en de gebieden er om heen in twee gesneden door het front. De stad was een favoriete zomer ontsnapping voor vele communistische regering ambtenaren en vooral Enver Hoxha . De zomer woningen en het gebied rondom hen werden afgesloten voor het publiek.
Pogradec staat bekend om zijn beroemde schrijvers en dichters als Lasgush Poradeci en Mitrush Kuteli , en de laatste tijd Luan Starova . Hun werken zijn een cruciaal onderdeel van de Albanese literatuur. De stad is ook de thuisbasis van de nationaal befaamde schilders als Anastas Kostandini (Taso), Gjergji Lako, Gentiaan Zeka, Vangjo Vasili en Ilir Dhima.
Lieve allemaal,
Wat een zorgvuldig bewaard krantenartikel van november 2012 zoal al niet teweeg heeft gebracht.
Het lag al die tijd op mijn bureau en het trok steeds mijn aandacht het liet me niet los ik wilde naar Theth . A. den Doolaard achterna naar een land wat nog woest en puur was . Het door hem geschreven boekje : De herberg met het hoefijzer , stond nog steeds inmiddels stoffig en vergeeld in onze boekenkast . Ik plukte het eruit las het nog eens en wist het zeker. Ik zou gaan.
Het boek van Gerda Mulder : Een fascinatie voor Theth , werd besteld en ik las het in een adem uit ter voorbereiding van mijn reis. Het land fascineerde me ik moest er naar toe , wilde me onderdompelen in deze ruige natuur en proeven van deze cultuur.
Aanvankelijk had ik alleen willen reizen maar op de valreep besloot ik anders en sloot me aan bij een kleine groep. De reis kreeg nu een heel ander karakter maar ik hoopte op deze manier relaxt te kunnen reizen en veel van het land te zien .
Eindelijk was het dan zover mijn Albanië avontuur kon beginnen , ik ging naar Theth naar het woeste hart van een woest land . Ik vond het best spannend en had dan ook lichte kriebels in mijn buik tijdens de autorit naar de luchthaven. Leeftijd genoten kozen meestal voor niveau twee als ze met een wandelreis mee gingen maar ik koos niveau vier en moest weer zo nodig het hoogste niveau trotseren . Waarom ??? Zeg het mij . Wellicht omdat ik altijd een uitdaging zoek in alles wat ik doe . Toen ik mijn zorgen dat het waarschijnlijk toch een te hoog niveau was uitsprak aan Ernst die mij weg bracht wuifde hij deze meteen weg met de woorden ; Je loopt goed en bent goed getraind . Ik besloot het los te laten en me over te geven aan dat waar ik voor gekozen had en heerlijk te gaan genieten . De auto rit verliep voorspoedig we arriveerden exact op de geplande tijd . Ernst liep mee tot aan de incheck balie waar we afscheid namen . Ik vloog eerst van Amsterdam naar Wenen en zou daar 40 minuten de tijd hebben om over te stappen op een vlucht naar Tirana. Bij de Douane stond een enorm lange rij en die lui gingen er eens lekker voor zitten het leek wel of ze het er om deden het ging tergend langzaam , ze bleven maar kijken van paspoort naar mens en van mens naar paspoort , ik dacht nog even dat de Pearle opticiens uitkomst zouden kunnen bieden . Het gevolg was dat ik moest rennen om de vlucht te halen de Boarding time was al verstreken en de toegang afgesloten met een rood lint. De vrouw snauwde dat ik te laat was en liet mij met een hoop gemopper alsnog door. Ik vroeg me in opperste verbazing af wat ik er aan kon doen.
Und wo die immer gespielte Österreichische Freundlichkeit geblieben war ?
Er stond een stevige wind en het kleine vliegtuig een Fokker 100 had veel last van turbulentie het viel, schudde en danste mee op het ritme van de wind , ook het stijgen en landen ging gepaard met veel horten en stoten. Mijn oren zaten pot dicht niet echt gezellig moet ik zeggen. Ik had er eerder nog nooit zo’n last van gehad als tijdens deze vlucht , eenmaal op de grond hield de druk op de oren nog even aan.
In de aankomsthal stond een lokale gids mij op te wachten en maakte ik kennis met de groep. Ik kreeg nog even de tijd om Leke te pinnen voordat mijn reis verder ging in een kleine bus vier uur hobbelend over slechte wegen. Het programma was voor mij onbekende reden gewijzigd en ik had ook niet de behoefte me hier verder in te verdiepen , we reden niet naar Berat maar naar het Meer van Ohrid dat op de grens van Macedonië ligt. In de oudheid heette deze route de Via Egnatia en was een belangrijke connectie tussen de Oost en Westkant van het Romeinse rijk. Het desolate landschap werd groener naar mate we het Meer van Ohrid naderden . Ik dropte mijn bagage op het overnachtingsadres in Pogradec om vervolgens met de groep een hapje te gaan eten . We aten de verboden Koran vis uit het Ohrid Meer waarop niet meer gevist mag worden omdat hij dreigt uit te sterven. Verbaasd vroegen wij dan ook aan de ober waarom hij toch nog op de menu lijst werd vermeld waarop hij doodleuk antwoordde ; Oh dat geldt alleen voor Macedonië. Hilariteit alom dat begrijp je natuurlijk wel.
Niet correct wat kort door de bocht misschien ……… maar met de idee dat hij toch al was opgevist genoten wij die avond van een verrukkelijke bereidde verse stevige Koran vis , misschien wel de laatste die geserveerd werden met vers brood en een heerlijke salade. Het lokale biertje smaakte er prima bij. Om elf uur liet ik me op bed vallen ik was al vanaf half vijf ’s ochtends in touw en gaf mij al snel over aan een diepe droomloze slaap.
Liefs Rita.
Pogradec is een stad in het zuidoosten van Albanië , gelegen aan de oevers van het meer van Ohrid . Het is de hoofdstad van het district Pogradec , in de Provincie van Korçë , zich op 40.87 ° N en 20.70 ° E met een bevolking van ongeveer 30.000 (2005 est). De totale oppervlakte van het district is 725 km ². Pogradec alleen beslaat ongeveer 15 km ². Deze stad is omgeven door heuvels aan de zuid-en westkant. Het meer is in de oostelijke en noordelijke kant van de stad. De autoweg die naar Tirana , Elbasan en Korçë voert loopt door de stad. Het is gelegen ten ZO van Elbasan , ZW van Ohrid in de Republiek Macedonië , N van Korçë en NW van Florina in Griekenland. De naam van de stad is Slavische oorsprong: Pogradec = Po (d) (onder) en Gradec (stadje) en betekent letterlijk "Onder het stadje". Dit is een verwijzing naar de vroegere Illyrische nederzetting , gelegen op een heuvel boven Pogradec. Het was bekend als İstarova of İstarye tijdens de Ottomaanse heerschappij en werd begrensd als kaza center in Gorice Sanjak van Manastir Vilayet voor de Balkanoorlogen.
Geschiedenis
De oevers van het Lychnidus werden al bewoond (6000-2000 voor Christus) het meer van Ohrid is een van de locaties voor de Illyrische stam van de Encheleans die nabij Pogradec. Het gebied was in de oudheid de grens tussen Chaonia en Illyrië . Dit is een van de locaties die de Illyriërs waren begonnen met het kopiëren van de stijlen van de Macedoniërs .
Drilon , de naam van de rivier die uitmondt in het meer in de buurt Tushemisht , wordt genoemd in de vroege teksten uit de oudheid. De heuvel met uitzicht Pogradec is de site van het oude kasteel ruïnes dateren uit de 5e eeuw.
Pogradec werd door de eeuwen heen bezet door de Romeinen , Bulgaren , Serviërs , Albanezen , Turken , Frans , Grieken , Italianen en Duitsers . De tweede Albanese taal school werd gestart in Pogradec. Tijdens de Grieks-Italiaanse oorlog in 1940-1941, werden Pogradec en de gebieden er om heen in twee gesneden door het front. De stad was een favoriete zomer ontsnapping voor vele communistische regering ambtenaren en vooral Enver Hoxha . De zomer woningen en het gebied rondom hen werden afgesloten voor het publiek.
Pogradec staat bekend om zijn beroemde schrijvers en dichters als Lasgush Poradeci en Mitrush Kuteli , en de laatste tijd Luan Starova . Hun werken zijn een cruciaal onderdeel van de Albanese literatuur. De stad is ook de thuisbasis van de nationaal befaamde schilders als Anastas Kostandini (Taso), Gjergji Lako, Gentiaan Zeka, Vangjo Vasili en Ilir Dhima.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
