Nationaal Park Galicica
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
22 Juni 2014 | Albanië, Korçë
Korcë 01 – 06 – 2014
Lieve allemaal ,
Vandaag reden we naar het Nationaal Park Galicica wat in Macedonië ligt. Bij de Albanese grensovergang werden we geconfronteerd met een hoop macho gedrag dat wij ter voorkoming van problemen lijdzaam ondergingen. Bij de volgende grensovergang om Macedonië in te komen werd een nog groter spektakel opgevoerd. Het busje werd binnenste buiten gekeerd , de chauffeur moest mee en we moesten ter controle weer allemaal onze paspoorten inleveren , we hadden ze net terug gekregen van de eerste controle. Het duurde en duurde en die lui bleven maar om het busje heen cirkelen. Een nors uitziende man trots op zijn status en strak in het uniform kwam bits mededelen dat het internet eruit lag en het nog wel een tijd kon gaan duren voordat we verder zouden mogen rijden. Onze lokale gids die inmiddels het klappen van de zweep wel kende stapte uit liep naar het kantoor waar die lui zaten en kwam triomfantelijk zwaaiend met onze paspoorten terug .Laat het internet het toch meteen weer doen nadat hij ze vijf euro had gegeven !
Eindelijk reden we de bergen in waar we op bijna zestienhonderd meter hoogte stopten om naar negentienhonderd tachtig meter te lopen . Het tempo lag vrij hoog en zeker na een lange vermoeide reisdag moest ik even op dreef komen maar al snel bleek ik niet de enigste te zijn er sloten zich nog enkele mensen bij mij aan wat achteraf bleek de hele reis zo zou blijven. We genoten wat meer van het landschap om ons heen en namen de tijd om foto’s te maken. Er lag nog sneeuw op de toppen en het rotsachtige gebergte met hier en daar plukken grasland die opgesierd werden met een bonte verzameling aan bloemen waren een lust voor het oog. Hardgele bloempjes fragiel en teer bloeiden tussen de rotsen en stonden rank en fier gesteente en wind trotserend te stralen . Er stak een harde wind op en donkere wolken spanden samen boven het aan de ene kant het Ohrid meer en aan de andere kant het Prespa meer. Het was een prachtig schouwspel zoals de wind de wolken voort joeg boven de mysterieuze donkere diepe meren waar flarden nevel boven hingen als dons zo zacht waar je dromend op weg wilde drijven.
De top werd ontsierd met lelijke antennes en enkele houten keten waar wij maar al te graag bescherming achter zochten tegen de harde koude wind . Na een kwartier boven te zijn geweest werd het al snel te koud en begonnen we aan de afdaling waar we net zo lang over deden dan naar boven sommige stukken waren erg steil. We liepen drie uur vandaag . Beneden aangekomen nuttigden wij de door ons zelf mee genomen lunch in de vrije natuur deze bestond uit heerlijke lokale producten. De kaas was geurig en zacht de smeersels uit de potten smaakten exotisch en de dikke kersen waren vlezig en zoet. Dieprode paprika’s waar we in beten als in een appel waren een sensatie in de mond heerlijk knapperig en vol van smaak , van de kromme groene komkommers hard en stevig aten we hele stukken ze smaakten zo lekker en puur dat ze mijn gedachten deden afdwalen naar mijn jeugd wanneer we thuis kwamen na een dag zwemmen en mijn moeder gezellig zat te wachten met een rijk gedekte tafel vol met seizoen fruit en groenten vers brood en heerlijk romige koude melk .Het sap van de diep rode tomaten droop langs onze kin wanneer we er in beten en we kregen de servetten niet aangesleept. Onze dorst lesten we met het kristal heldere water uit de bron. Op de terug reis naar Albanië ondervonden we aan de grensovergang het zelfde gezeur als op de heen reis. De nacht brachten we door in Korcë.
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
Vandaag reden we naar het Nationaal Park Galicica wat in Macedonië ligt. Bij de Albanese grensovergang werden we geconfronteerd met een hoop macho gedrag dat wij ter voorkoming van problemen lijdzaam ondergingen. Bij de volgende grensovergang om Macedonië in te komen werd een nog groter spektakel opgevoerd. Het busje werd binnenste buiten gekeerd , de chauffeur moest mee en we moesten ter controle weer allemaal onze paspoorten inleveren , we hadden ze net terug gekregen van de eerste controle. Het duurde en duurde en die lui bleven maar om het busje heen cirkelen. Een nors uitziende man trots op zijn status en strak in het uniform kwam bits mededelen dat het internet eruit lag en het nog wel een tijd kon gaan duren voordat we verder zouden mogen rijden. Onze lokale gids die inmiddels het klappen van de zweep wel kende stapte uit liep naar het kantoor waar die lui zaten en kwam triomfantelijk zwaaiend met onze paspoorten terug .Laat het internet het toch meteen weer doen nadat hij ze vijf euro had gegeven !
Eindelijk reden we de bergen in waar we op bijna zestienhonderd meter hoogte stopten om naar negentienhonderd tachtig meter te lopen . Het tempo lag vrij hoog en zeker na een lange vermoeide reisdag moest ik even op dreef komen maar al snel bleek ik niet de enigste te zijn er sloten zich nog enkele mensen bij mij aan wat achteraf bleek de hele reis zo zou blijven. We genoten wat meer van het landschap om ons heen en namen de tijd om foto’s te maken. Er lag nog sneeuw op de toppen en het rotsachtige gebergte met hier en daar plukken grasland die opgesierd werden met een bonte verzameling aan bloemen waren een lust voor het oog. Hardgele bloempjes fragiel en teer bloeiden tussen de rotsen en stonden rank en fier gesteente en wind trotserend te stralen . Er stak een harde wind op en donkere wolken spanden samen boven het aan de ene kant het Ohrid meer en aan de andere kant het Prespa meer. Het was een prachtig schouwspel zoals de wind de wolken voort joeg boven de mysterieuze donkere diepe meren waar flarden nevel boven hingen als dons zo zacht waar je dromend op weg wilde drijven.
De top werd ontsierd met lelijke antennes en enkele houten keten waar wij maar al te graag bescherming achter zochten tegen de harde koude wind . Na een kwartier boven te zijn geweest werd het al snel te koud en begonnen we aan de afdaling waar we net zo lang over deden dan naar boven sommige stukken waren erg steil. We liepen drie uur vandaag . Beneden aangekomen nuttigden wij de door ons zelf mee genomen lunch in de vrije natuur deze bestond uit heerlijke lokale producten. De kaas was geurig en zacht de smeersels uit de potten smaakten exotisch en de dikke kersen waren vlezig en zoet. Dieprode paprika’s waar we in beten als in een appel waren een sensatie in de mond heerlijk knapperig en vol van smaak , van de kromme groene komkommers hard en stevig aten we hele stukken ze smaakten zo lekker en puur dat ze mijn gedachten deden afdwalen naar mijn jeugd wanneer we thuis kwamen na een dag zwemmen en mijn moeder gezellig zat te wachten met een rijk gedekte tafel vol met seizoen fruit en groenten vers brood en heerlijk romige koude melk .Het sap van de diep rode tomaten droop langs onze kin wanneer we er in beten en we kregen de servetten niet aangesleept. Onze dorst lesten we met het kristal heldere water uit de bron. Op de terug reis naar Albanië ondervonden we aan de grensovergang het zelfde gezeur als op de heen reis. De nacht brachten we door in Korcë.
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
