Wakende oog van de maan

Marrakesh 10 – 03 – 2015

Lieve allemaal ,

Wachtend op ons vertrek met de kleine minibus slenterde ik nog even naar de om de hoek liggende Joodse nederzetting waar tot mijn grote verbazing nog vijftien gezinnen tussen de ruïnes leefden.

In de bus was de stemming opperbest we kletsten wat en genoten van het alsmaar ruiger wordende landschap wat moeiteloos aan ons voorbij gleed.

Het Hoge Atlas gebergte sneed dwars van Oost naar West door Marokko de hoogste toppen reikten tot wel vierduizend meter. We passeerden eeuwenoude Berber bergdorpjes waarvan de bevolking als zeer gastvrij en vriendelijk bekend stond , de vrouwen hielden wellicht wasdag op dinsdag want het kleurige wasgoed lag her en der verspreid te drogen op de rode rotsen in de zon. Het was werkelijk een adembenemend mooi landschap met uitgestrekte valleien waar schitterende rivieren door heen kronkelden en watervallen vrolijk klaterend naar beneden kwamen en elk dorp had zijn unieke bijzonderheid.

Een eeuwenoude Griekse mythe luidde dat de krijger Perseus op één van zijn reizen op deze plek was gekomen. Hij zocht een schuilplaats en vond deze bij Atlas. Atlas wilde Perseus echter niet helpen. In een vlaag van woede liet Perseus het hoofd van Medusa zien aan Atlas, waardoor deze in een grote hoop steen veranderde. Deze hoop steen staat tegenwoordig bekend als het Atlasgebergte..

Onze mini bus klom en klom omhoog uit het zand dat we steeds verder achter ons lieten ………… en toen we weer afdaalden voelde het alsof we de woestijn voorgoed achter ons lieten , het was voorbij.

Marrakesh overspoelde mij met zijn enorme drukte en herrie zijn complete verkeerschaos en voortspoedende mensen. Alles en iedereen zocht zich haastig een weg in de late avondzon.

In hotel Ali kreeg ik een kamer die grensde aan een gesloten patio ruimte en waar geen sprankje licht of lucht door de geopende vensters naar binnen kwam het rook er muf en bedompt en ik besloot dat het dit niet ging worden ondanks het feit dat de kamer op de eerste verdieping lag. Ik gaf beneden bij de receptie aan dat ik geen twee nachten op deze kamer wilde verblijven en kreeg prompt een andere sleutel van een kamer drie hoog op het dak met uitzicht op het Djemaa el fna plein . Er was geen lift maar voor een beetje frisse lucht sjouwde ik mijn zware flightbag graag nog een keer over de eindeloos vele stenen traptreden naar boven waar ik de vensters opende en de heerlijk frisse avondlucht binnen voelde stromen.

Onder luid tromgeroffel en het wakende oog van de maan die moeiteloos toekeek door het wijd geopende venster viel ik die nacht eindelijk in een diepe slaap.


Liefs Rita