Sofia

Sofia 18 – 09 – 2015
Lieve allemaal,

Een taxibus bracht ons naar Kardzhali en vandaar namen wij de bus die ons voor vijftien euro per persoon naar Sofia bracht en waarmee we een afstand van tweehonderd zeventig kilometer overbrugden waardoor het bijna onvoorstelbaar was dat we voor de korte taxirit van zestien kilometer net zoveel betaalden …….. enfin de man heeft een goede dag gehad.

De kilometers gleden nu moeiteloos onder ons door en de Rodopen in vogelvlucht voorbij , het landschap werd vlakker en weidser boeren ploegden hun land en rooiden aardappelen , kleine huisjes met daarbij behorende vervallen schuurtjes lagen verloren in het landschap, de mensen op het land strekten hun ruggen en hieven hun hand op als groet , de enigste drie Bulgaarse vrouwen in de bus voelden zich wat ongemakkelijk tussen ons groepje en staarden timide voor zich uit. De buiten temperaturen liepen op tot drieëndertig graden en de chauffeur was wellicht zo blij met de airco in zijn nieuwe bus dat ik even de neiging had terwijl ik rilde in mijn hoog dicht gesloten fleece jack om de capuchon op te zetten. In Sofia viel de warmte letterlijk als een deken op onze schouders en sjouwden we de bagage na een korte metrorit in zo’n twintig loop minuten door de smoor hete winkelstraten naar het hotel.

Belangstellend had ik uitgekeken naar de al duizenden jaren oude stad Sofia aan de voet van het Vitosjagebergte met 1.402.65 inwoners die zich in de loop der eeuwen ontwikkeld had tot het onmisbare centrum van economische activiteit, onderwijs , kunst en cultuur in Bulgarije.

Nadat ik bij de receptie gemeld had dat mijn kamer niet schoon gemaakt was en het bed nog warm van mijn voorganger verkenden ik samen met Wil , Clemens en Theo de stad waar we nog struikelden over de Socialistische beelden die herinnerden aan het communistisch regiem van kolchozen arbeiders tot plattelands vrouwen en soldaten van het Rode Leger. Auto’s raasden , sirenes loeiden , gehaaste mensen snelden met veelal bleke zorgelijke gezichten voort naar onbekende bestemmingen en de terrassen werden enkel bemand door jeugdige bezoekers want de prijzen in Sofia voor het eerste levensonderhoud logen er niet om en met een modaal maandsalaris van vierhonderd euro waren zij in mijn ogen onbetaalbaar. Het stadse lawaai was zo immens na veertien dagen in de vrije natuur te hebben rondgedoold dat onze hoofden tolden.

We dwaalden door parken en straten bezochten het prachtige Russische Sofia kerkje waar we al snel weer naar buiten werden gestuurd omdat Wil ’s knieën zichtbaar waren , we belandden in de sombere Alexander Nevski – kathedraal waarvan de kleuren van de muurschilderingen en de vele iconen wel een opfris beurt konden gebruiken maar waarvoor waarschijnlijk het geld ontbrak. Op het parlementsgebouw wapperde de vlag en de bibliotheek was overweldigend prachtig , in de campus wijk een heel district ingericht op het onderwijs en genaamd Studenski grad met verschillende universiteiten een hogeschool en een aantal grote gebouwen voor studentenhuisvesting dat onderdak bood aan 40.000 studenten hing een levendige positieve sfeer . Het gedicht van Jan Hanlo ; Zo meen ik dat ook jij bent’’ ontroerde mij en uiteindelijk lieten wij ons moe , verhit en dorstig in luie stoelen op een terras in de schaduw van een chique lunchroom zakken waar we koffie dronken geserveerd met de heerlijkste taart ooit en daarna onze dorst lesten met koele Radler met munt en vlierbes een dorstlesser bij uitstek.

Mijn kamer was inmiddels schoon gemaakt en heerlijk koel door de airco die men had aangezet en toen ik na een lange dag eindelijk moe en voldaan tussen de frisse lakens schoof weerspiegelde een zacht zilveren maan in de rivier de Iskar.

Liefs Rita.