Moondance
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
11 Oktober 2015 | Bulgarije, Kurdzjali
Kardzhali 16 – 09 – 2015
Lieve allemaal ,
Blij dat we het hotel konden verlaten stond iedereen ruimschoots op tijd te popelen om te kunnen vertrekken. Nog steeds geplaagd door de gevelde bossen daalden we af over het asfalt liepen door pittoreske dorpjes dronken koffie onderweg en volgden kilometers lang het grote meer dat we via een brug over staken naar de andere oever waar we weer omhoog klommen en over het asfalt naar een visrestaurant op het water liepen waar we schuilden voor de hitte van het middaguur en de bijna tropische temperaturen. We bevrijdden onze voeten van schoenen en sokken zetten en hingen deze te luchten en te drogen op het balkon en schoven de benen barrevoets onder de grote tafel waar we ons lieten verwennen met de heerlijkste dagschotels.
Na de lunch volgde geen steile maar lange klim die ieder in zijn eigen tempo naar boven zwoegde we keken uit over het koele diepe water met af en toe een kleine rimpeling getrokken door de zich voort snellende motorboot , er was de stilte en de blauwe lucht die zich weerspiegelde in het donkere water , het geluid van voetstappen op rollende keien een vogel hing roerloos in de lucht , we wisten druppels van het voorhoofd , de paddenstoelen rezen als paddenstoelen uit de grond en de lucht geurde zoals een herfstbos in de hemel zal ruiken naar amber goudkleurig en warm.
We liepen over de majestueuze dam en ik rilde toen ik over de rand in een bijna loodrechte immense diepte keek , aan de rand van de stad werden wij verwelkomd door Michaela en sloot Maria zich voor anderhalve wandeldag bij ons aan. Het was nog ver naar het centrum te ver , we pauzeerden in een park stil verlangend naar een douche en een biertje.
Niets vermoedend dineerden we die avond in de stad waarna we wegens gebrek aan straatverlichting op de tast de weg naar huis zochten hals brekende toeren uithalend over de slecht aangelegde trottoirs met kuilen en gaten en daarom voor het asfalt kozen waar elke om de hoek zeilende auto ons weer het trottoir op deed vluchtten. De zilveren opkomende maan was te zwak om ons bij te lichten en ik giebelde naar Wil dat we dansten en we dansten en dansten rond middernacht de Moondance in het hart van Kardzhali…………
Liefs Rita.
Lieve allemaal ,
Blij dat we het hotel konden verlaten stond iedereen ruimschoots op tijd te popelen om te kunnen vertrekken. Nog steeds geplaagd door de gevelde bossen daalden we af over het asfalt liepen door pittoreske dorpjes dronken koffie onderweg en volgden kilometers lang het grote meer dat we via een brug over staken naar de andere oever waar we weer omhoog klommen en over het asfalt naar een visrestaurant op het water liepen waar we schuilden voor de hitte van het middaguur en de bijna tropische temperaturen. We bevrijdden onze voeten van schoenen en sokken zetten en hingen deze te luchten en te drogen op het balkon en schoven de benen barrevoets onder de grote tafel waar we ons lieten verwennen met de heerlijkste dagschotels.
Na de lunch volgde geen steile maar lange klim die ieder in zijn eigen tempo naar boven zwoegde we keken uit over het koele diepe water met af en toe een kleine rimpeling getrokken door de zich voort snellende motorboot , er was de stilte en de blauwe lucht die zich weerspiegelde in het donkere water , het geluid van voetstappen op rollende keien een vogel hing roerloos in de lucht , we wisten druppels van het voorhoofd , de paddenstoelen rezen als paddenstoelen uit de grond en de lucht geurde zoals een herfstbos in de hemel zal ruiken naar amber goudkleurig en warm.
We liepen over de majestueuze dam en ik rilde toen ik over de rand in een bijna loodrechte immense diepte keek , aan de rand van de stad werden wij verwelkomd door Michaela en sloot Maria zich voor anderhalve wandeldag bij ons aan. Het was nog ver naar het centrum te ver , we pauzeerden in een park stil verlangend naar een douche en een biertje.
Niets vermoedend dineerden we die avond in de stad waarna we wegens gebrek aan straatverlichting op de tast de weg naar huis zochten hals brekende toeren uithalend over de slecht aangelegde trottoirs met kuilen en gaten en daarom voor het asfalt kozen waar elke om de hoek zeilende auto ons weer het trottoir op deed vluchtten. De zilveren opkomende maan was te zwak om ons bij te lichten en ik giebelde naar Wil dat we dansten en we dansten en dansten rond middernacht de Moondance in het hart van Kardzhali…………
Liefs Rita.
-
11 Oktober 2015 - 09:26
Lei:
Hoi Rita jammer dat het weer asfaltlopen was in de buurt van de stuwdam en water bij Kardzhali. Is wel een apart stadje en de living place van Michaela hihi. Liefs Leike :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
