Gehavende gevels

Ilok 15 – 04 – 2015


Lieve allemaal ,

Na de aankoop van onze buskaartjes op het station van Osijek om naar Vukovar te reizen kwam buiten de taxi chauffeur die ons de eerste twee dagen van dienst was geweest vrolijk lachend op ons toelopen met de vraag of hij ons nog eens mocht rijden ........ We twijfelden niet lang kregen aan het loket met een beetje verlies het geld terug van de kaartjes die we weer inwisselden en lieten ons voor een luttel bedrag meer naar Vukovar rijden waar we onze bagage achter lieten bij de ons welwillende man van de toeristeninformatie ter plekke brachten Sedat die voor een afspraak achter was gebleven in Osijek op de hoogte zodat hij de koffers mee kon nemen naar het volgend slaapadres.

Karin , Lei en ik gingen op pad. Het was al behoorlijk warm toen we vanuit het busstation de stad uit liepen langs de nog vele gehavende gevels veroorzaakt door een oorlog die nog maar zo kort geleden woedde. Het groenten aanbod op de markt was sober wat kool , prei , gele paprika’s en knolselderij bij gebrek aan enig fruit kochten we wortels voor onderweg. Karin zocht een doek als bescherming tegen de zon en toen ik er eindelijk een gevonden had bleek hij van de eigenaresse van de kraam te zijn die hem maar al te graag verkocht. Dagen later kon ik Karin nog blind volgen want met gesloten ogen hoefde ik alleen maar de weelderige bloemengeur te volgen waarmee de voormalige eigenaresse haar doek had besprenkeld.

De watertoren torende als een stille getuige boven de eens zo geteisterde stad Vukovar uit met z’n grootste rivier haven van Kroatië gelegen aan de samen vloeiing van de Vuka en de Donau. We pauzeerden voor ons middag brood met water in de schaduw van een kapot geschoten voormalige prachtig gelegen uitspanning aan de Donau waar we later de heuvel beklommen en genoten van het uitzicht over de brede rivier die met haar uitbundig groen begroeide oevers aan onze voeten lag.

Op een aan de rand van Sotin gelegen kerkhof vulden we onze lege waterflessen met heerlijk koel water en eenmaal in het centrum aten we op de trappen van een oud huis een heerlijk ijs afkomstig uit de enigste supermarkt dat het dorp rijk was. Karin die de dag ervoor haar voeten behoorlijk stuk had gelopen besloot dat zij achter bleef en wachtte in een kleine speeltuin op de taxi met Sedat die ons zou oppikken langs de route.

Lei en ik liepen verder langs een saaie drukke doorgaande weg die naar Ilok leidde. De enige afwisseling die we aan de route konden aanbrengen was om meerdere malen via een zandpad een U vorm te lopen wat behoorlijk veel kilometers vergde maar waar we hemelsbreed niet meer dan zeven kilometer mee opschoten. Het vlakke landschap werd glooiender en omgeven door schilderachtige heuvels met wijngaarden en bosrijke bergen die uit het vlakke land omhoog rezen.

Na uren lopen , stickers plakken en peilen spuiten hielden wij het voor gezien en belden naar Sedat om te laten weten waar we zaten.

In Ilok wachtte ons een ruim onderkomen , ik kreeg een balzaal van een slaapkamer met een heerlijk groot schoon bed grenzend aan een enorm groot balkon , een ruime hal en een badkamer.

We dropten de bagage lieten ons naar een restaurant leiden door Ivo de directeur van het toeristen bureau een bijzonder aardige man waar we uren keuvelend mee door brachten in een chic restaurant waar een wit gehandschoende ober met een strak gezicht wat bij het toetje pas ontdooide het eten serveerde terwijl wij hongerig en dorstig als we waren zo van de straat waren aangeschoven aan deze heerlijke dis.

Nadat ik vanaf mijn balkon tevergeefs in een donkere zwaarbewolkte nacht naar de afnemende maan had gezocht trachtte ik enigszins uit balans gebracht door haar afwezigheid in slaap te komen en bedacht voordat ik naar dromenland vertrok dat de aarde niet zonder de maan kon zij remde de aarde af en door haar afwezigheid raakte ze in een enorme stroomversnelling zo snel dat ze dreigde uit haar baan te vliegen ………………….

Liefs Rita.