Hornillos del Camino

03 – 09 – 2016

Lieve allemaal ,

Nadat ik aanvankelijk dacht dit wordt niks vannacht omdat een vrouw op de slaapzaal onbedaarlijk lag te huilen en telkens nadat een troostende stem haar zachtjes toe had gesproken na een korte stilte weer opnieuw begon werd ik toch redelijk uitgerust wakker na mijn eerste nacht in de herberg en stond om half zeven naast mijn bed. Ik griste mijn slaapzak , schoot in mijn kleding en zat om zeven uur huiverend in mijn fleece jack op een terras aan mijn sobere ontbijt. Een jonge vrouw uit Denemarken vroeg of ze bij mij aan tafel mocht komen zitten omdat verder alles bezet was . We raakten in een niet ongezellig gesprek en toen ik aankondigde dat ik vertrok vertelde zij dat het voor haar de eerste dag was en vroeg of ze met mij mee mocht lopen.

Vanuit het oude stadscentrum, de Barrio Alto , dat op de rechteroever van de rivier lag verlieten wij Burgos we volgden de pijlen liepen door smalle straatjes over besloten pleinen , trappen en steegjes die zich wellustig om een van Spanje's mooiste kathedralen kronkelde gingen omhoog en omlaag naar de rivier de Arzalón en verlieten de stad die aan de rand van het Spaanse Centrale Hoogland lag en ten westen van de aan natuurschoon rijke Sierra de la Demanda op weg naar Hornillas del Camino.

We stapten al keuvelend over de glooiende hoogvlakte die grotendeels uit graanvelden bestond zover als het oog reikte. In de middeleeuwen stond er een hospitium midden op de hoogvlakte waarvan alleen de naam nog bekend was ; Santa Maria de los Torres. Een andere leuke bijkomstigheid was dat men aan de namen van de dorpen af kon lezen dat de bewoners trots waren op hun geplaveide wegen want elders kon men zich die luxe niet veroorloven. Calzada betekent geplaveide weg en telkens dook deze naam weer op Santo Domingo de la Calzada , Rabé de las Calzadas , Calzada de los Molinos ......

Het was drieëndertig graden , de zon brandde er stond geen zucht wind en er was geen schaduwplekje te vinden. We pauzeerden in het gras tussen de zonnebloemen , gaven onze voeten even de ruimte lieten de sokken drogen , waren spaarzaam met het laatste beetje water en deelden fruit en noten.

Na enige tijd keken we uit over een breed dal met aan de overzijde de volgende hoogvlakte en in het dal lag het dorp Hornillos del Camino waar we ons lieten inschrijven bij een van de vele herbergen die het dorp rijk was. We namen een snelle douche waarna we de rest van de avond met handen en voeten communicerend met de vriendelijke dorpsbewoners door brachten op een terras en kwamen net voor het sluiten van de herberg binnen …..

De eerste vierentwintig kilometer zaten erop en terug blikkend op de dag die probleemloos was verlopen ging ik die nacht tevreden slapen onder een heldere hemel waaraan een minuscule maansikkel waakte over het stille Spaanse dorp.

Liefs Rita