Huizen van leem

Sahagun 10 – 09 – 2016


Lieve allemaal ,

Vraag me niet waardoor maar ik werd om vijf uur wakker , realiseerde mij waar ik was en wentelde mij nog eens heerlijk in al deze luxe totdat ik om negen gewekt werd op de door mij ingestelde tijd van de telefoon ik strekte me nog eens uit en verheugde mij op het ontbijt.

Er was veel , heel veel , ik nam er uitgebreid de tijd voor en liet me het een en ander goed smaken. Martine een Duitse die eveneens onderweg was naar Santiago en waarmee ik mijn vreugde over alle luxe reeds deelde bij aankomst schoof bij mij aan tafel. We keuvelden er gezellig op los totdat zij kenbaar maakte dat ze met een probleem worstelde omdat zij vond dat deze hotelnacht niet bij het pelgrimeren paste en daardoor worstelde met een schuldprobleem dat ik haar snel uit haar hoofd praatte en dat overigens goed lukte want van pure commotie nam zij met het vooruitzicht op nog een dag asfalt lopen langs de snelweg een taxi naar de volgende bestemming. Heerlijk toch , het gaat om het onderweg zijn , je hoeft niemand iets te bewijzen …. Ieder volgt zijn eigen Camino en het is altijd goed.

Zelf had ik besloten een rustdag te houden , schreef kaarten op een terras , ontmoette Camilla bij het kopen van zegels op het postkantoor die vol schoot toen zij mij zag omdat ze geplaagd werd door de gedachten dat ze mij nooit meer zou ontmoeten. Haar Deense vrienden lachten opgelucht omdat zij haar maar moeilijk hadden kunnen overtuigen van het tegendeel. Camilla verzond 2,7 kg aan gewicht naar huis omdat zij haar rugzak te zwaar vond , ik overwoog eveneens mijn wandelschoenen naar huis te retourneren maar als het dan zou gaan regenen had ik wel een probleem vooral in al die bergen die ik nog over moest …..

Ik slenterde door Sahagún bewonderde enkele van de vroegste voorbeelden van de mudéjar stijl van de architectuur. In het gebied rondom Sahagún zijn niet alleen de palomares ( duiventillen ) gebouwd van adobe ( leem ) maar ook de woonhuizen en in Sahagún zelfs de kerktorens , die aan minaretten deden denken. Men had weinig keus ; behalve leem was er hier geen ander bouwmateriaal.
De eerste nederzetting groeide rond het nabijgelegen Benedictijner klooster dat overigens allang is verdwenen alleen de toren van de kerk en een boog van het klooster de Arco de San Benito zijn bewaard gebleven het klooster was gewijd aan de heiligen Facundus en Primitivus die de martelaarsdood stierven aan de oever van de Cea. In de 14e eeuw bevond zich er zelfs een universiteit die zelfs vermeld staat op de vroeg moderne universiteiten van Europa , maar in de 19e eeuw werd het klooster opgeheven en de stuctuur verwoest. De naam Sahagún wordt verondersteld een afkorting en variatie te zijn op de naam San Fagun ( Saint Facundus )

Ik ontmoette een van de Zuid Afrikaanse vrouwen en we dronken koffie op een terras. Omdat ik te laat naar een overnachtingsplek op zoek ging en de herberg vol bleek werd ik welkom geheten door een priester bij een kerk waar ik aanklopte voor onderdak. Hij sprak de woorden ; Ook onze slaapzalen zijn vol maar als je het niet erg vind om op de grond te slapen ben je welkom ‘ en zwaaide de deur uitnodigend open toen ik instemde. Ik kwam in een koele donkere ruimte waar meerdere pelgrims op de grond zaten te wachten en die ik groette. De priester een jonge kordate vent wees mij de douches waar ik dankbaar gebruik van maakte want het was bloedheet geweest die dag. Om kwart over acht schoof ik aan een gezellig gedekte dis met mensen van over de hele wereld , vooraf werd er een salade geserveerd , voor de vegetariërs was er een heerlijk gekruide kikkererwtenschotel met veel verse groenten , aubergines , courgettes , paprika , tomaten , er was rode wijn en water en vers fruit na. Ik smulde en at mijn buikje rond.

Na de maaltijd werd er in aanwezigheid van alle pelgrims een dankwoord gesproken in de kerk , waarvoor ik tijdens de dienst gevraagd werd iets voor te lezen en omdat ik weigeren gezien ik er te gast was geen optie vond las ik voor in de kerk. Het hele gebeuren duurde misschien een kwartier , het was een luchtig zelfs humoristisch samenzijn.

Die nacht sliep ik met nog twee vrouwen op een kamer met een matras op de grond en de aangrenzende badkamer was op de gang , eigenlijk had ik mazzel dat de slaapzalen vol gestouwd met stapelbedden bezet waren het was er bedompt en rommelig en dankbaar viel ik in slaap in de stad gelegen op een vlakte tussen twee rivieren waarin een ijdele maan zich spiegelde in de Cea en Valderaduey en die werd geboren in de schaduw van een heiligdom.

Liefs Rita