Páramo

Villar de Mazarife 15 – 09 – 2016


Lieve allemaal ,

Het was koud en ik huiverde in mijn windstopper met daaronder slechts een T shirtje. Ik zocht langs de rivier mijn weg naar het hospitaal San Marco , stak via de oude pelgrimsbrug de Rio Bernesga over en kwam na een klein uur in de voorstad Trobajo del Camino waar ik Rachel en Gioseppo ontmoette die een tijdje gezellig kletsend met mij overliepen door de troosteloze buitenwijken van León waar maar geen eind aan leek te komen met daarop overgaande desolate industrie terreinen. De wind joeg de donkere wolken die dreigden zich elk moment te ontladen langs een grijze hemel. Mijn Italiaans gezelschap vond dat ik te snel liep en haakte nadat ze mij buen camino hadden gewenst af .

Omdat er maar geen eind kwam aan het asfalt koos ik voor een alternatieve route waar ik in eerste instantie ook niet echt vrolijk van werd en net toen ik al een beetje spijt kreeg van de extra kilometers veranderde het langzaam en uiteindelijk liep ik door een onwerkelijk feeëriek landschap. Op de droge hoogvlakte van de Páramo groeiden lage struiken zoals cistusroosjes , lavendel , nog enkele laat bloeiende orchideeën en brem , de donseiken bleven laag door de harde wind en tussen deze natuurlijke vegetatie lagen wat akkers en wijngaarden een herfstachtige wind joeg over het eindeloze land , zware wolken die de einder raakten , omgeploegde rood en oker kleurige aarde , wild wuivende kattenstaarten. Het was heerlijk zo onderweg te zijn , ik werd vrolijk van de wind en de weidsheid van het land.

In Chozas de Ajabo vulde ik mijn waterfles met bronwater passeerde een paar ondergrondse huisjes en ontmoette drie vrouwen uit Las Vegas die met mij overliepen naar Villar de Mazarife waar we voor een particuliere herberg kozen en waar we tegen betaling mee aten aan een lange dis. Het was er warm en gezellig , er werd gelachen , verteld en de wijn vloeide rijkelijk.

Bij avond slenterden we door het dorpje , haalde een stempel in het kleine kerkje en dronken nog een laatste glaasje in de plaatselijke kroeg. Het werd koud , in de herberg ging het licht uit en de maan verborg het dorp onder een transparante voile doek.

Liefs Rita