Gelukkig
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
05 November 2016 | Spanje, Santibáñez de Valdeiglesias
Santibáñez de Valdeiglesias 16 – 09 – 2016
Lieve allemaal ,
Toen ik vanochtend buiten kwam stokte mijn adem en ik bleef dan ook enige tijd staan om het prachtige spektakel van het aanbreken van de dag te aanschouwen. Terwijl de dag nog bezig was de nacht weg te vegen zette de zon reeds de hemel in vuur en vlam. Het beloofde een heerlijke dag te worden en na een lichte daling en enkele uren later liep ik door het dorp Villavante richting watertoren waarna de route werd doorsneden door de nieuwe A6 regelrecht naar Puente de Órbigo via de achttien telende bogen historische brug naar Hospital de Órbigo.
De brug was nauw verweven met de waar gebeurde geschiedenis van de ridder Suero de Quiñones maar ik denk dat menig pelgrim voorbij liep aan de twee stenen zuiltjes waarvan de opschriften herinnerden aan het eertijds befaamde steekspel van Don Suero de Quiñones in het heilig Jacobus jaar 1434 .Dit steekspel ging de geschiedenis in als ‘Passo Honoroso de Armas ‘ eervolle doortocht der wapenen en sinds het jaar tweeduizend speelt men het in Hospital de Órbigo jaarlijks na.
Een klein uurtje later passeerde ik het dorp Villares de Órbigo dat aan de rand van het rivierdal aan de voet van de Páramo lag waar de route overheen liep , na een lichte stijging keek ik uit over de talrijke aangelegde terrassen met fruit en druiven die werden afgewisseld door verwilderde overwoekerde velden en groene weiden. Ik kon de verleiding niet weerstaan en snoepte keer op keer van de dikke zoete zwarte bramen , de zon scheen , de lucht was blauw , er stond een zachte bries en ik zong zacht een lied totdat ik mij plots realiseerde hoe gelukkig ik was tijdens dit onderweg zijn en hoe weinig er voor nodig was. Was het de geur , de zon of de nevel over de velden , de kleuren , de wind , het zijn , ik wist …….. tijdens mijn tochten alleen was ik nooit , nooit alleen , het was goed toeven met mijzelf….
Zittend onder een andere sterren hemel luisterde ik op deze stille avond naar het ritmisch slaan van mijn hart dat sloeg als een stille mantra.
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
Toen ik vanochtend buiten kwam stokte mijn adem en ik bleef dan ook enige tijd staan om het prachtige spektakel van het aanbreken van de dag te aanschouwen. Terwijl de dag nog bezig was de nacht weg te vegen zette de zon reeds de hemel in vuur en vlam. Het beloofde een heerlijke dag te worden en na een lichte daling en enkele uren later liep ik door het dorp Villavante richting watertoren waarna de route werd doorsneden door de nieuwe A6 regelrecht naar Puente de Órbigo via de achttien telende bogen historische brug naar Hospital de Órbigo.
De brug was nauw verweven met de waar gebeurde geschiedenis van de ridder Suero de Quiñones maar ik denk dat menig pelgrim voorbij liep aan de twee stenen zuiltjes waarvan de opschriften herinnerden aan het eertijds befaamde steekspel van Don Suero de Quiñones in het heilig Jacobus jaar 1434 .Dit steekspel ging de geschiedenis in als ‘Passo Honoroso de Armas ‘ eervolle doortocht der wapenen en sinds het jaar tweeduizend speelt men het in Hospital de Órbigo jaarlijks na.
Een klein uurtje later passeerde ik het dorp Villares de Órbigo dat aan de rand van het rivierdal aan de voet van de Páramo lag waar de route overheen liep , na een lichte stijging keek ik uit over de talrijke aangelegde terrassen met fruit en druiven die werden afgewisseld door verwilderde overwoekerde velden en groene weiden. Ik kon de verleiding niet weerstaan en snoepte keer op keer van de dikke zoete zwarte bramen , de zon scheen , de lucht was blauw , er stond een zachte bries en ik zong zacht een lied totdat ik mij plots realiseerde hoe gelukkig ik was tijdens dit onderweg zijn en hoe weinig er voor nodig was. Was het de geur , de zon of de nevel over de velden , de kleuren , de wind , het zijn , ik wist …….. tijdens mijn tochten alleen was ik nooit , nooit alleen , het was goed toeven met mijzelf….
Zittend onder een andere sterren hemel luisterde ik op deze stille avond naar het ritmisch slaan van mijn hart dat sloeg als een stille mantra.
Liefs Rita
-
06 November 2016 - 16:45
Will:
Wat mooi Rita hoe je de natuur beschrijft en hoe jij je daar bij hebt gevoelt!
Prachtig verwoord -
07 November 2016 - 13:40
Titia Dauven:
Hoi Rita
Schitterend de lucht in de vroege ochtend. Zo zie je maar een mens hoeft niet veel te hebben om gelukkig te zijn.
Mooie foto´s.
Groetjes titia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
