Ontmoeting

Ponferada 20 – 09 – 2016


Lieve allemaal ,

In het zicht van Riego de Ambrós liep ik lichtvoetig over een pad met hoge bremstruiken van 1150 meter hoogte naar 940 meter genoot van de prachtige vergezichten en kwam via Riego de Ambrós op een oud
muildierpad dat omlaag liep naar een beekdal maar dat zo geërodeerd was dat het behoorlijk lastig liep. Ik stak de beek over en liep over vlakke weilanden door een klein kastanje bos met prachtige eeuwenoude bomen en na enige tijd zag ik het in het laagland gelegen Ponferrada dat omgeven werd door groen en lag in geklemd tussen het Cantabrisch randgebergte en de Montes de Léon als een oase liggen. Na een scherpe bocht liep het pad steil omlaag naar weer een beekdal stak daar eveneens een beek over en liep verder over een uit steen gehouwen pad het dal uit.

Het was heerlijk om al weken alleen onderweg te zijn , het verdreef de koorts van alle dag en de stad , dag bij dag druppelde de rust naar binnen , schepte ruimte en kracht en gaf inzichten die ik nog nooit eerder zag …..

Na een korte stijging liep ik boven het beekdal uit over een geasfalteerde weg , volgde de weg over de pas en kwam via de brug over de Rio Meruelo in Molinaseca liep door naar Campo en kwam uiteindelijk in het stedelijk gebied van Ponferrada waar ik in het centrum van de stad in een schoon luxe pension belandde , uitgebreid genoot van de douche voor mij alleen en het zalige schone bed.

Vanuit het pension liep ik de oude brug over naar het kleine gezellige centrum rondom de familiale Plaza Mayor bezocht de Santo Tomás de las Ollas-kerk uit de 10e eeuw en de 16e eeuwse gotische basiliek van Santa María de la Encina.

Het massieve zandkleurige Tempelierskasteel (Castillo de los Templarios) dat hoog boven de stad uit torende bezocht ik het laatst en tot mijn grote verbazing werd ik eenmaal boven blij begroet door Camilla het was heerlijk elkaar hier te treffen , we kletsten , bewonderden samen het kasteel van de stad die ooit in de Romeinse tijd bekend stond als legioenstad en die zich vanaf de 11e eeuw ontwikkelde als belangrijke halteplaats op de pelgrimsroute vanuit Portugal naar Santiago en de uit die tijd machtige ruïne bepaalde nog altijd het silhouet van de stad.

En toen ik op een uur dat de schemering reeds overging in de nacht terug liep naar het pension en nog een keer opkeek naar het machtige silhouet zag ik in het fragiele licht van de maan dat vluchtige schaduwen er aarzelend beschutting zochten …..

Liefs Rita