Owaka

Owaka 05 – 03 – 2019


Lieve allemaal ,

De Jetlag was groot , heel groot ……. De verhuizing nog geen veertien dagen voor onze lange reis , het enorme tijdsverschil en het ongewone van het camper leven , kortom al deze factoren droegen bij dat ik al dagenlang onder een stolp leefde ……

We reden voor inkopen en om te pinnen naar Dunedin. Omdat we de dag ervoor al een stukje van de Highcliff road hadden gereden kozen we voor de kustweg en verlieten met gemengde gevoelens het overheersend groene schiereiland Otago in het zuidoosten van het Zuidereiland dat in het verlengde van de stad Dunedin lag.

Zowel door de teleurstelling dat ik zonder ook maar een glimp had opgevangen van de koningsalbatros, geeloogpinguïns en zeeolifanten waar ik me zo op had verheugd en de duidelijke vermoeidheid droegen er toe bij dat ik me droevig gestemd voelde.

We verlieten Otago Peninsela, zeiden vaarwel tegen de de Maori-nederzetting Otakou die op Taiaroa Head een landtong aan het einde van het schiereiland lag en uitzicht bood op Otago Harbour.

De nederzetting lag drie kilometer naar het zuiden en de kaap was vernoemd naar Te Matenga Taiaroa, een 19e-eeuwse Māori chef van de Ngai Tahu IWI.
Ook wel het dorp van de rode aarde genoemd , het was een klein vissersdorp met een rijke geschiedenis dat tussen de stadsgrenzen van Dunedin lag. De stad werd omgeven door heuvels en valleien allen overblijfselen van een vulkaan uitbarsting , net als de natuurlijke haven.

Nadat we eerst de binnen en buitenkant hadden bewonderd van het door George Troup in Vlaamse-Renaissance stijl ontworpen station liepen wij hoopvol naar het centrum om geld te pinnen. Daar werden we echter van het kastje naar de muur gestuurd zonder geld. Alle pinautomaten en bankemployees weigerden mij ook maar een cent te geven ……Ik was zo moe dat ik nu nog steeds niet de reden kan vertellen want de verdere reis was het waar dan ook geen enkel probleem meer.

We deden inkopen in Owaka en streken neer bij Thomas's Catlins Lodge & Camp Ground waar het goed toeven was. Ik kookte een eenvoudig maal in de grote keuken waar ik een erg leuk gesprek had met een Nederlands meisje. We aten buiten , er waren maar weinig gasten en hadden het rijk bijna voor ons alleen.

De avond viel vroeg en ik werd omarmd door het donker en een gevoel van een rustige kracht, maar hoe troostrijker nog was de maanloze nacht die mij al haar flonkerende sterren toonde en de belofte van een stralend nieuwe dag.

Liefs Rita