The Catlins
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
08 Mei 2019 | Nieuw Zeeland, Invercargill
Invercargill 06 – 03 – 2019
Lieve allemaal ,
We reden door The Catlins en ik genoot van het schilderachtigste landschap ooit , een prachtig uitgestrekt gebied vol bijzondere natuurverschijnselen en dieren. De eenzame goudgele stranden contrasteerden prachtig met het blauw van de zee en de wit schuimende vloedgolf beukte tegen de ruige hoge kliffen , klaterende watervallen zochten er vallend hun weg en de gefossiliseerde bomen hielden zich staande in het uitgedroogd slib , de oude ondoordringbare beuken en dennenbossen , de geheime grotten , spraken van lang vervlogen tijden, hier kon ik de aarde nog beleven zoals deze ooit was geweest voor de komst van de mens.
Bij Curio Bay maakten we een wandeling door een adembenemend oerbos dat achter de zandduinen lag , het was niet groot een pluk groen aan de ruige wilde kust , onze voetstappen werden gedempt op het zachte mos en onze stemgeluiden stierven weg tegen de bemoste bomen , het bos oogde vriendelijk en zacht er groeiden varens als bomen zo groot , klimplanten omarmden de oeroude woudreuzen , vogels zongen er hun hoogste lied, verder was het er stil , vochtig , klam , donker, spannend en heerlijk om doorheen te wandelen ik verwachtte er elk moment een vreemd wezen en waande me werkelijk in sprookjesland.
Deze baai was eveneens de thuishaven van de geelogige pinguïnkolonie wellicht de zeldzaamste pinguïnsoort met ongeveer 1600 broedparen in de bestaande populatie en onderweg naar hun thuishaven liepen we over een 180 miljoen jaar oud versteend woud en stil probeerde ik me tevergeefs een voorstelling te maken van de te overbruggen tijd .
De krachtige wind van de Catlins gaf een vreemde oriëntatie aan een groep Kanuka-bomen waarvan in bloeitijd de witte bloemen zoet geurden en de bijen een heerlijke honing van produceerden.
Het was zonnig en er stond een stevige bries toen we naar Slope point liepen dat zich op een klif bevond en waar geen weg naar toe liep , honderden schapen deden zich tegoed aan het gras en de wegwijzer toonde trots de afstand tot de Zuidpool en de evenaar.
Bij Waipapa point waren de zeeleeuwen nog niet binnen en als een stille wachter op hun komst schitterde de witte vuurtoren in de felle zon.
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
We reden door The Catlins en ik genoot van het schilderachtigste landschap ooit , een prachtig uitgestrekt gebied vol bijzondere natuurverschijnselen en dieren. De eenzame goudgele stranden contrasteerden prachtig met het blauw van de zee en de wit schuimende vloedgolf beukte tegen de ruige hoge kliffen , klaterende watervallen zochten er vallend hun weg en de gefossiliseerde bomen hielden zich staande in het uitgedroogd slib , de oude ondoordringbare beuken en dennenbossen , de geheime grotten , spraken van lang vervlogen tijden, hier kon ik de aarde nog beleven zoals deze ooit was geweest voor de komst van de mens.
Bij Curio Bay maakten we een wandeling door een adembenemend oerbos dat achter de zandduinen lag , het was niet groot een pluk groen aan de ruige wilde kust , onze voetstappen werden gedempt op het zachte mos en onze stemgeluiden stierven weg tegen de bemoste bomen , het bos oogde vriendelijk en zacht er groeiden varens als bomen zo groot , klimplanten omarmden de oeroude woudreuzen , vogels zongen er hun hoogste lied, verder was het er stil , vochtig , klam , donker, spannend en heerlijk om doorheen te wandelen ik verwachtte er elk moment een vreemd wezen en waande me werkelijk in sprookjesland.
Deze baai was eveneens de thuishaven van de geelogige pinguïnkolonie wellicht de zeldzaamste pinguïnsoort met ongeveer 1600 broedparen in de bestaande populatie en onderweg naar hun thuishaven liepen we over een 180 miljoen jaar oud versteend woud en stil probeerde ik me tevergeefs een voorstelling te maken van de te overbruggen tijd .
De krachtige wind van de Catlins gaf een vreemde oriëntatie aan een groep Kanuka-bomen waarvan in bloeitijd de witte bloemen zoet geurden en de bijen een heerlijke honing van produceerden.
Het was zonnig en er stond een stevige bries toen we naar Slope point liepen dat zich op een klif bevond en waar geen weg naar toe liep , honderden schapen deden zich tegoed aan het gras en de wegwijzer toonde trots de afstand tot de Zuidpool en de evenaar.
Bij Waipapa point waren de zeeleeuwen nog niet binnen en als een stille wachter op hun komst schitterde de witte vuurtoren in de felle zon.
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
