Tuatapere

Tuatapere 07 – 03 – 2019


Lieve allemaal ,

Ondanks de donkere luchten en de regen die er met bakken uitviel verheugde ik me op deze dag.

Vandaag zou ik Pauline en Ansa ontmoeten beiden woonden in Zuid – Afrika en ik had ze leren kennen tijdens mijn tocht naar Santiago de Compostella . Na mijn voettocht hield ik contact met Pauline en met haar maakte ik in september 2018 een fietstocht door Nederland.

Maar eerst gingen we op zoek naar het graf van mijn oom , avonturier en gelukszoeker , een broer van mijn moeder die op 17 juli 1955 op 27 jarige leeftijd met zijn motor verongelukte in Invercargill waar hij woonde en een timmerbedrijf had. We reden naar het kerkhof van Invercargill genaamd Eastern Cemetery waar ik op het kantoor verdere informatie kreeg en een verwijzing naar de begrafenisondernemer J Fraser & Sons . Ik verbaasde me over de vriendelijkheid en moeite die ze voor me namen om een en ander uit te zoeken. Al snel vonden we de grafsteen op het keurig verzorgde kerkhof en ondanks dat ik hem nooit had gekend enkel van foto’s en verhalen was ik ontroerd en legde enkele bloemetjes op het graf. Ik stelde me voor hoe hij met zijn hoofd vol dromen en de overmoed van de jeugd had rondgetoerd op zijn motor door dit prachtige weidse land en hoe abrupt deze dromen werden afgebroken …….

Omdat ze van het kerkhof uit onze komst al hadden gemeld werden we bij de begrafenis ondernemer al verwacht en kregen alle informatie mee die ze hadden , nota’s van het ambulance vervoer , ziekenhuis , krantenknipsel en noem maar op , een vriend van Eduard waarmee hij naar Nieuw -Zeeland was vertrokken had alles geregeld.

Blij met deze gegevens holden we in de stromende regen naar de camper en vingen nog net de prachtige gezangen op van een Maori familie die een van hen geliefden naar zijn laatste rustplaats begeleidde.

De bergen schoven vreemd in elkaar de zee was woest en Pauline belde waar we bleven.

In Tuatapere wachtte ons een warm weerzien , Pauline straalde , Ansa sloeg haar lange armen om mij heen en Johan de zoon van Pauline met zijn vrouw Cathy , die op het Noordereiland woonden , namen mij nieuwsgierig op.

Pauline en Cathy bereidde een heerlijk maal en we aten aan een lange tafel in de huislijke camping keuken , er was wijn en bier voor elk wat wils . Er werd verteld en gelachen , ogen straalden en wangen kleurden . Om 22.00 uur zochten wij de camper en Johan en Cathy hun kamer in huis op , die ze voor een nacht verkozen in plaats van hun tentje in deze bar en boze stortbuien.

Liefs Rita