Twizel

Twizel 13 – 03 – 2019



Lieve allemaal ,

Daar de ochtenden te fris en de avonden te koud waren om mijn lange haar dat nodig aan een wasbeurt toe was te wassen restte mij niet meer dan te wachten op een mooie zonnige warme dag of op een camping met veel voorzieningen...

Omdat we nu eenmaal niet alles konden zien en keuzes moesten maken viel deze op de Mount Cook , in het Maori ook wel de Aoraki genaamd ( de berg die de wolken pakt ) de hoogste berg van Nieuw Zeeland en vernoemd naar de Engelse zeevaarder James Cook, die Nieuw-Zeeland voor Groot-Brittannië ontdekte. Hij kreeg zijn naam van kapitein Stokes, de cartograaf die dit gebied in kaart bracht.

Nadat we de mondvoorraad aangevuld hadden bij New World in Wanaka reden we richting Tarras dat op de hellingen boven de bovenloop van de Clutha-vallei lag , waar we een korte stop hielden bij de Merino wol shop maar waar we niets kochten omdat ondanks de groots aangeprezen afgeprijsde artikelen alles onbetaalbaar was.

We begonnen aan de klim over de Lindis Pass , de vallei werd smaller en de bergen woester en kaler , de gebeeldhouwde heuvels , prominente rotsachtige ontsluitingen en de goudgele tussock pollen gaven het iconisch landschap iets onwerkelijks. De ronde bergen veranderden in donkere piramide vormige reuzen en het campertje knorde en pruttelde tevreden langs de paars gekleurde bermen door het paradijselijke landschap berg op en af.

Rozenbottels en allerlei bessen kondigden de naderende herfst aan. Omarama lag genesteld tussen uitgestrekte Alpen vlaktes en vanuit Twizzel volgden brede kanalen en meren en plotsklaps stonden we aan de rand van het azuurblauwe Lake Pukaki dat van een bijna onbeschrijflijke schoonheid was. Aan de horizon viel een stralend licht door een donkere wolkenpartij op het water. De combinatie van dit idyllische meer met het omringende ruige berglandschap was een combinatie die mij bleef fascineren. Hoe lang ik er ook naar keek en hoeveel foto’s ik er ook maakte ik raakte niet verzadigd.

Lake Tekapo volgde en was eveneens van een ontroerende schoonheid .Het turquoise meer in combinatie met de besneeuwde bergen op de achtergrond vormden een sprookjesachtige omgeving.

Daar het al laat werd en we geen geschikte overnachtingsplek konden vinden besloten we terug te rijden naar Twizel , dat overigens geen straf was door dit overweldigende landschap en waar we de koude nacht door brachten onder een prachtige sterrenhemel.

Liefs Rita.