Kaikoura

Kaikoura 22 – 03 – 2019


Lieve allemaal ,

We plukten enkele tomaten van de tomatenstruiken die achter onze bus groeiden en aten deze diep rode vruchten bij het ontbijt , namen afscheid van onze gastheer en reden richting Kaikoura.

Bergen , wijngaarden een roofvogel, koeien , schapen , talloze beekjes , een meer , zee een zoutwinning , kunststof of houten huizen afgedekt met zinken daken. De vallei versmalde , de Stille oceaan spuugde kalm en loom haar golven op het strand , een doodgereden Possum die een bedreiging vormen voor het Zuidereiland lag uitgestrekt op het asfalt , de witte stenen in de brede droge rivierbedding blaakten in de zon , de spoorlijn liep bijna over het strand , het Kaikoura district , lege zwarte stranden , rotsen rezen op uit zee . Een leeg miniwachthuis langs het spoor dat hooguit plaats bood aan drie mensen , dus veel reizigers verwachtte men niet , talrijke vlinders dansten tussen de bloemen in de bermen. Geen kastelen en ruïnes in dit jonge land .

Clarence een groepje huizen , eenzaamheid , harde werkers , ruige maar vriendelijke mensen , no nonsense , geen smaak en geen opsmuk , het straatbeeld gooide je terug in de tijd naar de vijftig of zestiger jaren , weinig kunst , de plaatselijke artiesten boden een hoog huisvlijt gehalte , leuk maar geen kunst. Een stier ….Zilverberken toonden hun lichtheid en elegantie in de stralende na zomerzon.

Bij Waipapa bay waren werkzaamheden aan de weg. Door het contact met de backpackers die we dagelijks ontmoette in de keukens op de camping wisten we van hun verhalen dat velen er zo een centje bij verdienden ze kregen vaak een contract voor twee maanden aangeboden en regelden hiervoor acht uur per dag het verkeer op de smalle eenbaanswegen met hun bordjes Stop en Go , breed lachend en vriendelijk groetend , hun hand opstekend naar elke auto die passeerden ontvingen zij 2000 NZ dollar per maand en daar konden ze weer even mee vooruit. We stopten bij Ohau point , maakten er een korte wandeling en genoten van de honderden zeeleeuwen die lagen te zonnebaden op de zwarte rotsen terwijl hun jonge grut speelden en duikelden in de lauw warme poelen…..
Weer verder , de verwilderde appelbomen langs de kant van de weg konden hun vruchten nauwelijks dragen .Crayfish met een wijntje in een klein visrestaurant en eindelijk arriveerden we op een stadscamping in Kaikoura waar we na een heerlijke dag vijf nachten verbleven en waar in de ijzig koude zwarte nachten talloze sterren als sierlijke schilders halen schitterden aan het firmament.

Liefs Rita