Droomtijd

Kaikoura 24 – 03 – 2019


Lieve allemaal ,


Ik werd wakker , knipperde met mijn ogen in het zonlicht , kerkklokken strooiden hun klanken uit over het land. Wij kochten trostomaatjes met basilicum , maakten een lange kustwandeling , de einder raakte het water , dolfijnen speelden in zee voor de kust , we aten stinkkaas met zwarte pruimen en dronken wijn , de aarde voelde warm , ik behoorde bij de aarde , bergen in de verte , zijn hand in die van mij , de bomen waren zo levendig hier in den vreemde ……en ver van huis aan de andere kant van deze aardbol

Overpeinsde ik deze
onmetelijke wereld
Hoe het gaan en het keren der dingen wordt beteugeld en
hoe de natuur met haar wet voorzienig behoedt
Waarin elk ding hecht aan zijn tijd , plaats en aard
Een leeuw blijft niet aan een ketting
ook al is deze van goud
Een vogel kwinkeleert op zijn tak
en trippelt nerveus in een kooi
Als een boompje krachtig wordt beetgepakt
buigt het mee naar de grond
maar laat het los en het zwiept weer omhoog
In het westen rijdt Apollo zijn wagen in zee
maar langs een omweg die hij alleen kent
keert hij terug naar de startlijn , de oostelijke kim
Zo zoekt elk ding zijn oorsprong weer op en
volgt met vreugde het spoor dat terugwaarts leidt;
want regel en maat blijft het merk van een ding
dat het eind in een kromming verbindt met het begin
en zich zelf door een cirkelgang vol maakt.

Liefs Rita