Mooiste dorp van Spanje

Santander 01 – 09 – 2016

Lieve allemaal ,

Na een relaxt ontbijt op een terras waar ik genoot van alle gehaaste voorbijgangers en me de zeeën van tijd voor trachtte te stellen die zich voor mij uitstrekte maar dat overigens niet lukte liep ik naar het busstation en kocht een kaartje naar Santillana del Mar waarop ik besloot de bus van een uur te nemen en slenterde al sfeer snuivend nog wat door de stad.

Al snel reden we de stad uit en ik verbaasde me over de enorme industrie gelegen in het ietwat vreemde landschap waarin losse kale heuvels met enkel groene bosschage op de toppen als enorme hoofden in het glooiende landschap lagen. De eerste busstop was in de stad Torrelavega een ogenschijnlijk saaie stad met veel hoogbouw die echter gelardeerd werd met de prachtigste aangelegde parken en talrijke kleurrijke kinderspeelplaatsen.


Er woei een aangename bries op het 82 meter hoge gelegen Santilla del Mar en deze gaf enige verlichting aan de verzengende hitte. Ik haalde een plattegrond bij het informatiecentrum dat aan de rand van het dorp lag vulde mijn waterfles aan de dorpspomp met heerlijk koel water en dwaalde door de nog altijd Middeleeuwse sfeer ademende straatjes met de goed bewaarde 12e en 15e eeuw gebouwen en liet mij ontroeren door de prachtige gregoriaanse muziek en gezangen in de Colegiata de Santillana del Mar die tot ver in de tuinen waren te horen. Eenmaal weer buiten zeeg ik neer in het koele groene gras en kwam tot rust in de tuin van Jezus Otero waar ik genoot van de prachtige beeldende kunst maar waar ik ook even mijn ogen sloot verbleef in het moment terwijl de wind zachtjes door de bomen zong.
Het was er zo mooi , zo stil , zelfs Jean-Paul Sartre maakte melding van het dorp in zijn werk La Nausée. Een van de personages beweert dat Santillana del Mar het mooiste dorp van Spanje is maar zo wist ik uit ervaring dat zei men in Santander ook.

Toen een serveerster op het terras waar ik wat nuttigde opmerkte dat ik uit Nederland kwam ging ze er eens gezellig voor zitten en kletste honderd uit vertelde dat ze uit de Dominicaanse Republiek kwam en familie in Nederland had waar ze opgewonden mee telefoneerde en mij haar tante aan de lijn gaf die er al net zo gezellig op los babbelde en toen ik de jonge vrouw erna vroeg of ze eenzaam was werd ze even emotioneel later lachte ze weer en serveerde heupwiegend op het ritme van de muziek de gerechten aan de andere gasten. Ze zoende mij bij het afscheid en zwaaide mij na totdat ik de hoek omging op zoek naar de bushalte.

Een pelgrim vroeg mij waar de herberg was en stak zijn oververhitte hoofd na 40 km gelopen te hebben onder de dorpspomp. Bij de bushalte had ik een leuk gesprek met twee Belgische mannen en ik vertelde hen dat men zegt dat de naam van het dorp drie leugens bevat: "Santa" (heilig), "llana" (vlak) en "del Mar" (aan de zee). Het dorp is niet heilig, is erg heuvelachtig en is enkele kilometers verwijderd van de zee. In werkelijkheid komt de naam van de heilige Juliana (of Santa Illana) van wie de resten worden bewaard in de Benedictijnerabdij Colegiata Santa Juliana (12e eeuw).

Eenmaal in Santander kocht ik alvast een ticket voor mijn busreis naar Burgos de volgende dag , nuttigde mijn avondmaal en genoot na van de heerlijke dag op een terras en overdacht dat het voelde alsof ik al heel lang onderweg was ….

En toen ik naar mijn kamer liep zag ik dat de laatste maan deels een bootje verlichte dat stilletjes deinde in de Rio Catatumbo.

Liefs Rita.