Vreemde dag

Kaapstad Verblijf bij Pauline 11- 08 – 2019


Lieve allemaal ,

Na het ontbijt dat bestond uit een groot glas gemixt fruit met yoghurt en Afrikaanse beschuit die we doopten in hete oplos koffie reden we naar het slechts enkele minuten auto rijden strand voor een stevige ochtend wandeling. Donkere wolken die boven de imposante Helderberg hingen overschaduwde het dorp. Het was nog winter in Zuid - Afrika , een stevige wind joeg over het strand , ik zette mijn kraag op en dook wat dieper in mijn donzen jas

Pauline vertelde over haar moeizame voorbereidingen van de reis die we gingen maken en dat een en ander nogal stroef was verlopen met de organisatie ervan omdat ze deze uit handen had gegeven en dat deze leider van de groep beslist geen tegenspraak duldde. Ze verwachtte van ons dat we ons zouden aanpassen , dat Boudewijn de leider was maar zij de baas.

Ik kreeg een wee onderbuik gevoel over deze vreemde berichten , dacht dat we als een groep volwassenen , als gelijkgestemden zouden reizen en vond het nogal kinderachtig en een hoop gekrakeel vooraf zo vlak voor de grote reis nog moest beginnen en vroeg me in alle stilte af of dat wel goed zou gaan.

Eenmaal weer thuis maakten we kennis met Nora en Nico een sympathiek stel dat ook mee zou reizen met hun caravan , het wachten was op Boudewijn en Julia die maar niet kwamen opdagen. Nadat Pauline telefonisch contact had gehad met Boudewijn bleek dat ze al een half uur zaten te wachten in het restaurant op het terrein waar we gezamenlijk zouden dineren.
Nauwelijks voet over de drempel werden wij al bij de deur verwelkomt met een enorme tirade die Boudewijn over ons uitstortte , hij liep rood aan en het speeksel vloog in het rond. Toen hij klaar was stelde Pauline ons aan hem voor. Julia zijn vrouw onderging alles lijdzaam en deed ook tijdens de maaltijd haar mond niet open. Ger en ik wierpen elkaar veelzeggende blikken toe. Er werden wat dingen besproken maar de enige verwachting die men van ons had was toch wel dat wij onze mond hielden. Verder was er ook überhaupt geen interesse in wie we waren , wat we dachten , deden of ooit gedaan hadden in dit leven.
We verkeerden in een bijzonder vreemd gezelschap. Enigszins ontdaan gingen we later uit elkaar en Ger en ik dachten er het onze van. Overwogen zelfs of we wel aan deze tocht moesten beginnen , Pauline was nu al op van de zenuwen. Zij benadrukte dan ook nog maar eens dat we geen discussie aan mochten gaan , vijf uur opstaan was om vijf uur op staan.

De middag gebruikten we om de Toyota four wheel drive op te halen bij Paul een zoon van Pauline die eveneens in Kaapstad woonde zo’n vijfentwintig kilometer bij haar vandaan. We stopten bij een grote zwaar ommuurde met stroom beveiligde villa waar van de poort automatisch open schoof nadat wij ons hadden gemeld en waar we eenmaal over de drempel werden verwelkomd door Paul en twee luid blaffende Deense Dogs. We dronken koffie aan de eettafel en ondertussen deed Paul zich tegoed aan een enorme schaal sushi’s een restant van de verjaardagspartij van zijn vrouw de avond ervoor. Hij informeerde ons over de auto en wat te doen in bepaalde situaties , het opzetten van de daktent en het laden van de bagage. Zijn vrouw kwam ook nog even kennis maken en haar schoonmoeder begroeten.

Na een hartelijk afscheid reed Pauline in de Toyota en Ger in de Mercedes naar huis , het was even wennen aan het verplichte links rijden dat nog maar in een kwart van de wereld verplicht was en nog een gewoonte uit lang vervlogen tijden.
Toen het omgeven door een amfitheater van bergen het fraai gelegen Helderberg Basin , Somerset West in zicht kwam haalde Ger opgelucht adem toen we van de autoweg af draaide.

Eenmaal thuis maakte ik een korte wandeling en daarna genoten we van een klein hapje en een wijntje en gingen ook die avond vroeg slapen.

Liefs Rita.



.