Kaapstad 20 – 09 – 2019

Verblijf bij Pauline

Lieve allemaal ,

Doordat het natuur fenoneem de drie kilometer lange Tafelberg al de hele week vanwege de slechte weersomstandigheden ontoegankelijk was besloten we naar het aan de voet van de Tafelberg en vlakbij de haven van Kaapstad gelegen , het gezellige Victoria & Alfred Waterfront te gaan met zijn veelal overdekte markten , winkels en restaurants. We parkeerden de auto bij een van 's werelds mooiste voetbalstadions en liepen door lange straten naar het V&A Waterfront dat vernoemd was naar Koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk en haar zoon Alfred dat tussen het tussen Robbeneiland en de Tafelberg in lag. We vergaapten ons aan alle overdaad , luxe en majestueuze gebouwen. In de haven voeren de vissersboten verse vis aan.

Het was een drukte van je welste, we slenterden door straten en over pleinen , belandde bij het indrukwekkende District Six in het centrum van de stad. Dat ooit een levendige multiculturele wijk was met vijftigduizend inwoners die er al generaties lang leefden totdat de apartheidsregering besloot dat District Six een 'witte wijk' moest worden en alle niet blanke inwoners van de wijk weg moesten. Deze beslissing luidde het ontstaan van de Cape Flats in, en de eeuwige vernietiging van één van de bijzonderste wijken van Kaapstad. De wijk werd vrijwel met de grond gelijk gemaakt, met als doel huizen en gebouwen voor witte inwoners te bouwen. Zo ver is het echter nooit gekomen. Wat bleef was een verbijsterende open vlakte die als een gapende wond in het hart van de stad lag , waar de kerken en moskeeën die niet werden gesloopt een verborgen verhaal van de Apartheid vertelde.

We stonden stil bij het honingkleurige imposante stadhuis van Kaapstad waar Nelson Mandela na zijn vrijlating uit de gevangenis voor het eerst weer tienduizend jubelende mensen toe sprak.
Van het chique V&A Waterfront waar ik in de originele winkel van de Springbokken een rugby polo met lange mouwen kocht voor Ernst liepen we door naar The Watershed een grote fabriekshal met wel bijna twee honderd kraampjes waar men uitsluitend spullen van Zuid-Afrikaanse bodem kon kopen , we keken , betasten , roken en verwonderden ons over het grote kleurrijke aanbod . Ik werd er vrolijk en hebberig van je kon het zo gek niet bedenken van houten beeldhouwwerkjes, handgemaakte kinderkleding, Afrikaanse sieraden, schoenen en tassen van buffelleer, kunst en nog veel meer.

Het was een heerlijke dag , buiten blies een jazzband de bladeren van de bomen , weer een andere Afrikaanse band liet kinderen dansen en heupen wiegen. We dronken bier op een van de stenen trappen en genoten van dit heerlijke spektakel , het reuzenrad draaide , mensen gilden van plezier ik voelde me jong en vrolijk , de zon scheen en alles was nieuw , de kleuren , de geuren , ik zweefde weg op de klanken van de muziek , voor even leek het leven wel een kleurboek.

Liefs Rita