Op waaiende rokken

Nossob 21 – 08 – 2019

Verblijf Nossob

Lieve allemaal ,

Ik baande me een weg tussen de uitwerpselen van de wildebeesten voor onze tent en danste van links naar rechts. Er was onenigheid tussen enkele mensen over het vroege vertrek van Boudewijn. Ik maakte zwijgend het ontbijt klaar en ruimde los slingerend goed op. Nico hield het voor gezien en ging wild spotten. Wij volgden al snel en na zo’n tien kilometer gereden te hebben moesten we stoppen bij de grensovergang , waar wij een gebouw in moesten lopen om onze papieren te laten controleren. Het duurde nogal , de man nam zijn taak serieus en checkten iedereen zorgvuldig , vroeg veel en keek of we gezocht werden.

Een maal weer buiten keken we elkaar verbaasd aan en vroegen ons af hoe het kon dat onze auto opeens achter een hekwerk stond , totdat iemand zag dat we de verkeerde uitgang hadden genomen en zodoende in Botswana stonden , al giebelend liepen we terug naar de auto’s. We reden het Zuid-Afrikaans Kgalagadi Transfrontier wildpark in en spotte er gemsbokken , springbokken en slechts een luierende leeuw , struisvogels en blauwe spreeuwen. Omdat we alleen in Mekvlei uit mochten stappen pauzeerden we er op eigen risico en namen een vroege lunch.

Het Kgalagadi Transfrontier Park lag in de Kalahari en was een samenvoeging van het Zuid-Afrikaanse Kalahari Gemsbok Park en het Botswaanse Gemsbok National Park en grensde aan Namibië. Het was een erg toegankelijk park waar we door de lage begroeiing gemakkelijk wild konden spotten.

We lunchten onder een dikke kale boom en werden belaagd door prachtig blauw gekleurde spreeuwen. De jakhals die eerst lui onder een boom lag werd onrustig en draaide op een afstand van tien meter in cirkels om ons heen . Nadat we een bezoek hadden gebracht aan het uit palen gebouwde bush toilet lieten we lucht uit de banden lopen om meer grip te krijgen en reden op een sukkel drafje door het rulle zand.

Rivieren waren opgehouden te razen , we hobbelden en schudden door het eindeloze uitgestrekte land waar het dorre gras zacht ritselde en dat in al zijn eentonigheid toch een enorme indruk op mij maakte.
Bij Dikbaardskolk dronken we hete thee en aten gemberkoekjes die tintelden op de tong , een tweede jakhals deed zich er te goed aan een karkas en had geen oog voor ons. De voorheen kleine vrouwelijk ronde gevormde termietenheuvels die in grote getale in het landschap stonden namen nu ongekende vormen aan met spitse punten , sommige leken wel kleine kastelen met meerde torens en toen ik mijn verbazing erover uitsprak bleek dat ze werden gebouwd door een ander soort en doordat zij takjes mee naar binnen sleepten droegen zij bij aan de vruchtbaarheid van de grond .

Een Red Hartebeest keek ons verbaasd na toen we voorbij hobbelden en een roedel springbokken stonden onder een boom , twee struisvogels die voor ons over het pad schreden maakten zich zichtbaar geschrokken met opwaaiende rokken uit de voeten en lieten een enorme stofwolk na.

Ger en ik hadden een onverwacht gesprek met Boudewijn en dat gaf een heel andere kijk op al het ochtend gekrakeel. De lucht was geklaard en het werd een gezellige en tevens ook de eerste warme avond Under Africans skies.

Liefs Rita.