Sarandë

Sarandë 04 – 06 - -2014


Lieve allemaal ,


We startte deze dag met een mooie busreis en reden door de Kelcyra kloof het bergachtige gebied erom heen wordt ook wel het ; Tibet van Albanië ‘genoemd. De loop van de rivier volgend via de Drinos vallei kwamen we uiteindelijk aan in Gjirokaster wat gedomineerd werd door een indrukwekkend kasteel en de vele grijze stenen huizen die in Ottomaanse stijl waren gebouwd. Hier werd de voormalige dictator Enver Hoxa geboren die net als de schrijver Ismail Kadare hier zijn jeugd door bracht. Hij is de enige Albanese schrijver die internationale faam heeft opgebouwd zijn werk is in meer dan veertig landen vertaald inclusief het Nederlands. Hij werd al verschillende keren genomineerd voor de Nobelprijs voor literatuur. Met zijn debuut in 1967 ; De generaal van het dode leger “ vestigde Kadare onmiddellijk zijn naam.
Gjirokaster was een leuk stadje waar we klimmend door heen liepen dwalend door oude straatjes en rondom het kasteel. Op verschillende plaatsen hadden we een prachtig uitzicht op de vlakte en de tuinen van de lager gelegen huizen. We bezochten een Etnografisch Museum wat gevestigd was in een gereconstrueerde woning naar het model van het geboorte huis van Enver Hoxa dat op die plek had gestaan. Ook de gerestaureerde burcht die voorheen dienst deed als wapenmuseum vereerde we met een bezoek. Tijdens de onlusten na het fiasco met de piramidespelen in 1997 werd het museum bestormd en verdwenen alle wapens. Er rest alleen nog wat groot wapentuig wat te groot was om mee te slepen. Ik dwaalde door de gangen van het slecht verlichtte kasteel wat ook dienst deed als gevangenis en als toevluchtsoord voor de mensen als de stad werd aangevallen , wel vijfduizend mensen vonden er een veilig heenkomen zoals ook beschreven wordt in Kadares ; Kroniek van de stenen stad.

Onderweg naar Sarandë stopten we bij de bronnen van Bluy Eye en genoten van onze lunch op een koele plek onder de bomen.

De weg naar Butrint een oude Griekse stad en archeologische vindplaats met monumenten uit de Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Venetiaanse tijd voerde langs de kust wat fantastische uitzichten bood op de ongerepte strandjes aan de Ionische Zee. Na een aantal kilometers liep de weg door het schiereiland Ksamil waar in westelijke richting het Griekse eiland Korfoe zichtbaar werd. Oostelijk lag het zilte Meer van Butrint met zijn vele mossel culturen. De ruïne staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Er hing een vredige sfeer de eucalyptusbomen verspreidde een heerlijke geur en hun schaduw bracht enige verkoeling nu het kwik tot zesendertig graden was gestegen , de vogels sjilpten tussen de ruïnes en de schildpadden lagen heerlijk relaxt te zonnen op de eeuwenoude restanten.

In Sarandë checkten we in bij een hotelletje aan zee. Het was een leuke gezellige groep maar na een dag samen door gebracht te hebben zocht ik toch wat tijd voor mezelf en ik besloot niet mee te gaan eten. Jeanne voelde er ook wel wat voor om rustig te kunnen tafelen op het strand direct aan zee. Nou rustig was het we waren de enigste gasten en werden met alle egards bediend de heerlijke koele wijn was een genot voor de smaakpapillen en het eten smaakte verrukkelijk. We genoten van deze heerlijke avond aan zee luisterden naar de rustige deining van de golven en probeerden de maan te vangen met onze camera.


Liefs Rita.