Llogara

Liogora 05 – 06 – 2014

Lieve allemaal,

Na het verlaten van Sarandë begon de weg al snel te stijgen en leidde ons over de Gjashta pas.We reden in noordelijke richting langs de Ionische kust die ook wel bekend staat als de Albanese Rivièra die zich uitstrekt van Sarandë in het zuiden tot aan het mooie dorpje Dhermi in het noorden gelegen aan de voet van de Cikabergen. Langs de hele Rivièra rijzen de bergen vanaf het strand zo omhoog .We maakten een korte stop bij de bronnen van Borschi en de idyllische baai van Porto Palermo waar in de middeleeuwen een kleine zeehaven was. In opdracht van Ali Pasha Tepelena werd er later een imposant fort gebouwd wat wij bezochten.


Ik genoot van de strakblauwe lucht die weerspiegeld werd in de kalme blauwe zee met een zon die hoog aan de hemel stond en een zilveren schittering over het water legde zover als mijn ogen reikten , eindeloze lege kiezel stranden geen toeristen geen eettenten niets , een paradijselijk oord voor rustzoekers. Het kwik steeg enorm en we pauzeerden voor een koele drink en de zwemmers onder ons namen een frisse duik in het nog ijskoude water. Ik voelde er weinig voor omdat er geen douches waren en we nog een pittige bergwandeling voor de boeg hadden leek het me geen pretje om te moeten lopen met al dat zout op je huid. Ik maakte een korte strandwandeling en zocht met een citroendrank verkoeling in de schaduw. De altijd blauwe Ionische zee is diep heel diep zelfs tot 4500 meter de Adriatische zee haalt slechts een diepte tot 1500 meter. De weg langs de Rivièra leidde ons over hoge passen en bood fantastische uitzichten over zee. Het Middellandse Zeelandschap maakte plaats voor een alpenlandschap de pas lag op 1025 meter , maar zelfs op de heetste zomerse dagen was het hier koel zo bleek ook wel weer vandaag. We nuttigden er onze lunch en de hele groep ging binnen zitten in een bedompte kille donkere ruimte terwijl het prachtig weer was. Er stond een frisse stevige wind maar Ron en ik verkozen het zonnetje en vonden het heerlijk om even uit te waaien na de busreis . We aten een verse groentesoep met eigengebakken brood op een terras aan een klein tafeltje waarop een vrolijk geblokt kleedje lag en we lieten ons de soep al keuvelend en genietend van het prachtige uitzicht goed smaken , de wind speelde met onze haren en servetten.

Vanaf de Llorgora pas maakten we een middag wandeling met een klim van 600 meter die erg steil omhoog ging , op sommige stukken durfde ik niet om te kijken terwijl het landschap adembenemend mooi was bang dat ik duizelig werd. Het pad en soms niet eens een pad lag vol met dikke keien die gezellig naar beneden rolden zodat je snel een andere steen zocht voor enig houvast , al klauterend en ploeterend zochten we een weg naar boven daar kwam nog bij dat Erenik riep dat we alert moesten zijn op slangen. Verhit en nat van al het transpireren kwam ik op de top aan waar een koude wind stond en waar iedereen snel een jack aandeed tegen de enorme afkoeling ter bescherming van spieren en longen. Eenmaal geaard en gelaafd genoten we op 1600 meter hoogte van het prachtige uitzicht en zagen hoe de 2000 meter hoge bergen en de witte stranden elkaar bij de kust ontmoette. De schrik sloeg me om het hart toen Erenik doodleuk opperde dat we dezelfde weg terug gingen en omdat het anders te laat werd aan de afdaling moesten beginnen. Iedereen dacht dat we een ander pad terug zouden nemen. Voetje voor voetje over al die rollende stenen en met af en toe een toegestoken mannenhand als het rotsblok te hoog was of het been te kort bleek om ook maar ergens enig houvast te vinden kwamen we elkaar helpend allen weer heelhuids beneden .

We reden naar een chalet in de bergen waar we bij aankomst , dik gekleed zittend in de avondzon op het terras allen genoten van een groot glas bier toastend op de goede afloop. Het was er primitief en aarde donker maar vreselijk gezellig , we aten gezamenlijk en zochten niet al te laat ons bed op waar vanuit de nacht menig kreet of vloek te horen was want als je ging zitten of royaal omdraaide stootte je het hoofd , de verlichting was kapot en menig zaklamp te goed opgeborgen met gevolg dat wij op de tast het toilet zochten.

Liefs Rita.