Eerste woestijnvlucht

Lamesafi 07 – 03 - 2015

Lieve allemaal ,

Een Berberspreekwoord luidt ;

God heeft het land met water geschapen voor de mens om in te wonen en de woestijn om zijn ziel te ontdekken.......

Na enkele wandeldagen was ik al aardig gewend aan het ritme , het licht , de stilte , de vrijheid in tijd en ruimte , het enkel zijn , de grote contrasten van koude en hitte de harde woeste stenen plateaus die overgingen in het heerlijke zachte zand , de leemplaten , de dunne leem schilvers die vrolijk knisperden onder je voeten , een karavaan aan de horizon , het kampvuur , de onvergetelijke sterrennachten , de tere bloemen die bloeiden in deze woestenij.

Het verwonderde het ontroerde en raakte mij , ik aardde , wortelde , genoot en hield van het woestijn leven dat zand in mijn hart had gestrooid ……………

Als ik voorheen ’s ochtends de tent uit kroop schudde ik het nog vallende haar uit en bond het op met een elastiek maar de inmiddels een grote klitten boel had meer weg van een rastakapsel wat ook zo zijn voordelen had want het hield zijn model aan met of zonder elastiek bleef het in een knot . het door Joost in de woestijn gevonden bot werd er doorheen gestoken en ik liet het zitten totdat het eruit viel. Alle anderen vrouwen droegen korte kapsels en omdat zij zichzelf niet toonbaar achtte met hun rechtop staande alle kanten uit piekende haar droegen zij de hele dag door een hoofddoek. Zelf vond ik het heerlijk om ’s avonds van de doek verlost te zijn het was het eerste wat ik deed voordat ik mijn tent opzette knoopte ik mijn hoofddoek af.

Vandaag liepen wij via een gebied met kleinere glooiende zandduinen en vlaktes naar Lamesafi en op een van de zandduinen gebeurde het …….. Soms wilde het dat we uitgelaten als kleine kinderen van een zandduin afrolden , duikelden of gleden maar Dirk Jan spande de kroon die kwam plat op zijn buik gelegen op een koffer met de armen en benen gespreid als een vliegtuig luid juichend van boven naar beneden . Een reisgenoot die toe keek maar aangestoken werd door al deze levendigheid riep dat ze er helemaal vrolijk van werd en waagde een koprol ……………toen ze overeind kwam sprak ze de historische woorden ; Oh er krakte wat !!!

En ja hoor er ontwikkelde zich een heerlijke bult op haar schouder en zij werd bleek van de pijn . Ik legde het ijsverband ( koelbandage ) dat vijf uur koelde en ik op de valreep nog mee had genomen voordat ik thuis de deur achter me dicht trok ) op haar schouder en tapte het af zodat het niet kon verschuiven omdat ik maar een gedeelte nodig had borg ik het restant op in de bijbehorende isolatie zak en gaf het haar om het te kunnen verwisselen , ter voorkoming dat de schouder ging hangen tapte ik vanuit de schouder rond over de bovenarm zodat deze iets opgetild werd. Weer iemand had een mitella waar de arm in kon rusten en pijnstillers werden door iedereen aangereikt , jammer heel jammer dat haar vakantie zo moest eindigen ……….

Zij lachte en huilde tegelijk toen ik haar verzorgde en om haar op te beuren sprak ik dat het niet veel gekker moest worden met onze groep anders zouden we het Journaal nog halen met de mededeling dat de eerste woestijn vlucht binnen was. Mijn linkerarm waar ik overigens totaal geen last van had was bont en blauw door de val in het hotel en leek met de dag zwarter te worden .

Nelleke brak diezelfde avond dansend op de slaapkamer in Marrakesh haar teen en zat ook al constant op een kameel en wellicht had Elna haar sleutelbeen gebroken maar dat kon ik zo ook niet beoordelen. Elna die al geen hele dagen maar reeds in dagdelen liep en ook veel gebruik maakte van een kameel kon nu ook niet meer op een kameel rijden dat zou met een hand te gevaarlijk zijn en wellicht ook te pijnlijk voor haar aangedane kant.
Zij liep met ons verder die dag maar verscheen niet voor het avondmaal en bleef die avond in haar tent waar zij goed werd verzorgd.

Liggend in mijn tentje knipogend naar de maan overdacht ik dat ik deze dag in stilte had gelopen en in gedachten verzonken midden in deze woestenij zag ik even mijn eigen groene frisse landje en allen die ik lief had en er woonden waren heel dicht bij mij.

Liefs Rita