Opnieuw loop ik door een land wat ik niet ken ....
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
08 April 2015 | Nederland, Venlo
Lieve allemaal ,
Vladimir Sergejevitsj Solovjov (1853-1900)
geldt als de tot nog toe grootste filosoof van Rusland en een van de grootste filosofen van de wereld. Ik wil jullie zijn onderstaand gedicht wat zoveel zegt over het leven en het land waar ik naar toe ga niet onthouden.
In ochtendmist ben ik met aarzelende schreden
Naar kusten vol geheime pracht op weg gegaan.
Terwijl de sterren met het ochtendgloren streden,
En door de lucht de dromen van de nacht nog gleden,
Riep mijn bevlogen ziel de vreemde goden aan.
En op een koude bleke dag, langs stille wegen,
Loop ik als vroeger door een land dat ik niet ken.
De mist trekt op; als ik het zicht weer heb herkregen
Zie ik hoe zwaar het bergpad is, hoe afgelegen,
Hoe ver ik van mijn visioen verwijderd ben.
Tot middernacht zal ik met vastberaden schreden
De weg naar de door mij begeerde kusten gaan.
Terwijl reeds nieuwe sterren komen aangegleden,
Zal ’k mijn gewijde tempel op de berg betreden,
Die in een stralend, triomferend licht zal staan.
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley