Warm

Foncebadón 18 – 09 – 2016

Lieve allemaal ,

De Deen die zich gisteravond nog laat aan de oude poort van de herberg meldde groette vriendelijk en liet zich op bed ploffen waar hij uitgeteld bleef liggen. Na een half uur ondernam hij pogingen om zijn hak nader te bekijken en met een diepe zucht en zorgelijke blik ging hij weer liggen en vroeg of ik er naar wilde kijken omdat hij vreselijke pijn had. Ik zag een enorme met pus gevulde blaar en het omliggende weefsel was warm en rood . Ik opende de blaar , drukte de pus eruit en jodeerde de boel . Het voelde meteen een stuk beter nu de druk er af was en hij haalde opgelucht adem , we kletsten nog wat en gingen vroeg slapen.

De Deen sliep nog toen ik op kousenvoeten de herberg uit sloop en naar het ernaast gelegen restaurant liep waar ik genoot van het uitgebreide luxe ontbijt. Er was teveel om op te noemen en de charmante Italiaanse ober kreeg het niet aangesleept , hij dribbelde , redderde , lachte en vertelde. Ik nam er alle tijd voor want zo’n uitgebreid ontbijt had ik in geen tijden gehad. Er was vers sinaasappelsap , heerlijke koffie , Serranoham , eieren die werden, gebakken , gepocheerd , gekookt of geklutst op verzoek , er was toast , fruit heel veel fruit , yoghurt , eigen gemaakte marmelades die smaakte naar liefde en zon ..... De eerste zonnestralen vielen door de open tuindeuren met de Deen naar binnen die vrolijk groetend op mij toe kwam lopen zijn ogen over de tafel liet glijden en verbaasd vroeg wat dit ontbijtje wel niet kostte en toen ik vijf euro antwoordde schoof hij bij mij aan tafel en liet zich eveneens bedienen als een vorst. We kletsten gezellig de ochtend voorbij , eerst binnen luchtig over koetjes en kalfjes en na het ontbijt buiten op een stenen bankje in de zon. Hij vertelde over zijn leven en we kwamen al snel op de zin en onzin ervan , ik bewonderde zijn wijze inzichten op deze nog jonge leeftijd. De eigenaresse van het restaurant kwam ons een kopje koffie brengen van de zaak en een schaal met fris gewassen groene druiven uit eigen tuin. Het voelde warm en hartelijk , niemand had er haast , er werd verteld en gelachen , dorps bewoners liepen er in en uit en toen ik uiteindelijk rond het middaguur mijn rugzak aandeed en aanstalten maakte om te vertrekken kwam het personeel en de eigenaresse naar buiten lopen om afscheid te nemen , er werd omhelst , op wangen gezoend en toen ik de dorpsstraat uitliep draaide ik mij voor de bocht waar ik uit het zicht zou verdwijnen nog een keer om en zag dat de Italiaanse ober met een witte zakdoek zwaaide.

Na vijf kilometer kwam ik in Santa Catalina de Somoza het dorp van de trommelaars en fluitspelers een van de specialisaties van de Maragatos en zat weer op de route. Het was warm , na een uur kwam ik in ElGanso ik liep door een bos dat nauwelijks bos te noemen was, stond in Rabanal del Camino even stil bij de Roble del perigrino en bezocht er de kerk die in handen was van de Tempeliers deze ridderorde beheerde zelfs een pelgrimsherberg. Vanuit het dorp liep ik in de richting van de bergen en kwam op een pad over een pas ik vulde mijn waterfles aan een bron en kwam via een bos in een weide gebied volgde een oud karrenspoor en zocht een slaapplek in Foncebadón ….

Waar ik die avond terug keek op een heerlijke dag en waar de maan een zachte schemering legde over berg en dal.

Liefs Rita