Murchison

Murchison 17 – 03 – 2019

Lieve allemaal ,

In Greymouth de grootste stad aan de Westkust die troosteloos en grauw aan de oevers van de Tasman zee lag viel niet veel te beleven . Het History House Museum bleef gesloten bij gebrek aan vrijwilligers en het Left Bank Gallery museum dat gevestigd was in een oud pand van de Nieuw Zeeland bank bleek ondanks de goede kritieken teleurstellend . De grauwe Grey rivier die in 1868 zo vernoemd werd naar Sir George Grey toenmalig gouverneur van Nieuw Zeeland mondde er uit in zee. De TranzAlpine die dwars door de Nieuw-Zeelandse Alpen reed en vanuit Christchurch vertrokken was en in Greymouth haar eindbestemming vond kwam aan op het station.

We sukkelden over de stille tweebaansweg voor slow verhicles langs de prachtige kust , lieten Charleston een goudmijn stadje voor wat het was en sloegen voor Westport af het binnenland in naar Murchison de stad waar rivieren samen vloeiden , waar goudzoekers ooit hun geluk zochten en dat zich geteisterd door aardbevingen toch ontwikkelde tot een rustige landelijke servicestad in het landbouwdistrict. We reden door een groene tunnel met wuivende palmen , ik plukte er zaden voor een vriendin van een voor mij onbekende plant en zij lagen te glinsteren op het zacht deinende dashboard in de zon.

De camping Riverside Holiday Park lag er stil en dromerig bij , er was ruimte genoeg en we sloegen ons kamp op aan de dromerige oevers van de Buller rivier , waar we genoten van een heerlijk wijntje en een goed maal onder een flonkerende sterrenhemel en waar ik me realiseerde dat dit betoverende en inspirerende landschap mij aanspoorde tot vernieuwing mijn ziel leek in dat moment over te stromen van al deze rijkdom.


Liefs Rita