Besluit

Novi Sad Maandag 06-08-2012


Lieve allemaal,


Uitgerust fietsten we in een hoog tempo de laatste 50 kilometer naar Novi Sad wederom in een ondraaglijke hitte, om 11 uur gaf de kilometer teller 48 graden aan.

Ja jullie lezen het goed de laatste 50 kilometer want we hadden samen besloten om naar het dichts bijzijnde treinstation te fietsen aan de route en daar voor de laatste 100 kilometer de trein te pakken naar Belgrado.

Met enige weemoed omdat er een einde kwam aan deze toch geweldige tocht nam ik afscheid van Servië.

Ik was gaan houden van het levens ritme.

Het vroege ontwaken. Een nieuwe dag nog onbeschreven en vol verwachtingen.

De ochtend rituelen op de camping, zoals het ontbijten op mijn matje voor de tent. De geur van gras en het af breken van mijn tentje in de koelte van de ochtend om verder te kunnen fietsen naar het einde van de wereld.

Het onderweg zijn was het doel en voordat ik thuis was had ik er al heimwee naar.

In Novi Sad namen we de trein naar Belgrado. Dat was een hele belevenis met de fietsen.Het was een oude trein die me deed denken aan de Oriënt Expres met zes persoons gesloten coupes.

Alleen al het in en uit stappen was een crime met de drie hoge open gewerkte ijzeren treden. De bagage moest van de fietsen en alles kwam in het smalle gangpad te staan wat een hele consternatie teweeg bracht op stations waar mensen wilden in of uitstappen.

Ook tijdens de reis was het een enorme drukte in het gangpad omdat veel mensen er voor kozen om te blijven staan wat niet vreemd was want de met rode velours beklede smerige stoelen zakten door tot op de grond als je er op ging zitten.

In het over verhitte Belgrado namen we een terrasje met de Duitse Suzanne die we toevallig weer ontmoette op het station en hetzelfde idee had als wij en er eveneens mee stopte om dezelfde reden.

Wilden we gezond blijven hadden we geen andere keuze.

Na een hartelijk afscheid fietsten wij ruim 15 kilometer terug naar Zemun om op de camping te overnachten.

Liefs Rita.