Djembé trommels
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
18 Juli 2020 | Namibië, Bagani
Bagani 30 – 08 – 2019
Verblijf Mahangu
Lieve allemaal ,
In de koelte van de ochtend liepen we al vroeg achter Boudewijn aan voor een wandeling die hij reeds eerder met een gids liep. Oneindig was het land , voetsporen in het zand , de einder die geen aarde raakte , alles zat onder het stof , gras , stenen en struiken kleurde afhankelijk van hun ondergrond grijs groen , grijs blauw , grijs geel of grijs bruin onder een wolkeloze hemel , de zon brandde ongenadig en het zweet gutste al snel van onze voorhoofden en het zand en zout schuurde onze bezwete lijven. Ik vertrouwde het niet helemaal , uiteindelijk liepen we onervaren door een niet omheind wildpark waar olifanten, leeuwen, buffels, antilopen, giraffes, krokodillen en nijlpaarden leefden en ik was dan ook bijzonder op mijn qui-vive.
Een jongetje beende met grote passen fier en trots achter een zelfgebouwd karretje over een zandpad en we ontmoette elkaar waar de paden zich kruisten en hij trots vertelde hoe hij hem had gemaakt. Tijdens zijn verhaal deed hij mij denken aan de jongen uit de film ; The Boy Who Harnessed the wind. We prezen hem uitbundig , wensten hem veel succes en geluk en liepen verder.
Eindelijk bereikten we het Ngepi Camp dat in de ongerepte bovenloop van de Okavango-delta pan in de westelijke Caprivi-strook, Kavango-regio, Namibië lag. Door de schone Kalahari woestijn lucht bevond het kamp zich op een eiland onder verbazingwekkende bomen met een permanent rivierfront en omgeven door seizoensgebonden overstroomde moerassen. Het was een waar paradijs van ondergelopen vlaktes en geheime moerassige binnenwateren, genesteld tussen het Mahango National Park, een paar kilometer naar het zuiden, en het Bwabwata National Park direct tegenover de rivier.
De beheerders waren gastvrij en nodigden ons uit om een kijkje te komen nemen. Ik werd overspoeld door een oase van groen en rust. Het was er goed toeven , we vergaapten ons aan de veelzijdigheid aan badkamers en andere voorzieningen , het waren werkelijk juweeltjes. Ger en ik dronken er koffie op een terras en keken vanuit de schaduw uit op het verfrissende water waarboven de lucht trilde en waar dorstige dieren hun dorst lesten , waar vrouwen kleding wasten en waar in men zich wasten , waar kinderen spetterden en plonsden en waar indien nodig men zijn behoefte deed,kortom alles speelde zich af in en rondom het water.
We liepen terug in een zinderende hitte , de lucht was zwaar , vulden onze water flessen op punten waarvan we niet zeker wisten of het wel verantwoord was maar de dorst won het van het verstand en we klokten het water naar binnen en verfristen gezichten en hoofden.
Nog nooit voelde ik me naar aanleiding van enkele kleine incidenten onderweg tussen blank en zwart zo beschamend als die dag ……
Eenmaal weer in het thuis kamp kregen we het water niet aangesleept , het was warm en broeierig , het water gutste van mijn lijf en liep in straaltjes vanaf mijn gezicht in mijn nek. Uiteindelijk zocht ik alle spullen bij elkaar en nam een uitgebreide lange douche…..
Een nijlpaard liet alweer van zich horen en drie olifanten lesten hun dorst aan de overkant van de rivier. Het natte wasgoed aan de lijn wiegde zacht in de wind en in het westen reed Apollo zijn wagen reeds in zee om met een omweg die slechts hij alleen kende terug te keren naar de oostelijke kim.
We namen plaats aan de door Ger gereserveerde feestelijk gedekte tafel op het terras met uitzicht op het water voor een diner voor twee. Lampionnen en lichtjes twinkelden in de duisternis , gedempte stemmen dwaalden over het water en in de verte lieten de djembe trommels van zich horen. De ober liep af en aan om het ons naar de zin te maken en de kok had een topdag want mijn smaakpapillen jubelden en zongen bij elk gerecht en voor het toetje zouden oma’s opstaan uit hun graven om het te kunnen bereiden voor hun kleinkinderen , het was werkelijk verrukkelijk. We tafelden lang en genoten van deze heerlijke avond.
In diepe duisternis vonden we giebelend de weg terug naar de tent waarvan we reeds enkele dagen enkel in de binnentent sliepen. Het werd een onrustige nacht , schimmen schoven langs het dunne tentdoek , takken kraakten onder voetzolen en hoeven , lichtbundels van anderen bivakkerende gasten dwaalden over de tent .Opzwepend tromgeroffel en gezang klonk door de nacht , vuren wakkerden op en honden jankten of blaften. En telkens als ik opstond om in mijn emmertje te plassen ging er een licht aan dat wellicht door een sensor ergens kwam maar dat zeer ongemakkelijk voelde omdat het mij in het volle licht zette door het dunne tentdoek en ik telkens onverrichter zaken terug kroop in bed. Totdat ik het op een gegeven moment niet meer vol hield en ten aanschouwen van een ieder mijn plas opgelucht in de emmer liet stromen. Ger kon het niet en waagde zich ondanks dat het afgeraden werd om ’s nachts buiten je tent te komen toch buiten de tent.
Uiteindelijk vielen we tegen de ochtend onder luid tromgeroffel toch in slaap.
Liefs Rita.
Verblijf Mahangu
Lieve allemaal ,
In de koelte van de ochtend liepen we al vroeg achter Boudewijn aan voor een wandeling die hij reeds eerder met een gids liep. Oneindig was het land , voetsporen in het zand , de einder die geen aarde raakte , alles zat onder het stof , gras , stenen en struiken kleurde afhankelijk van hun ondergrond grijs groen , grijs blauw , grijs geel of grijs bruin onder een wolkeloze hemel , de zon brandde ongenadig en het zweet gutste al snel van onze voorhoofden en het zand en zout schuurde onze bezwete lijven. Ik vertrouwde het niet helemaal , uiteindelijk liepen we onervaren door een niet omheind wildpark waar olifanten, leeuwen, buffels, antilopen, giraffes, krokodillen en nijlpaarden leefden en ik was dan ook bijzonder op mijn qui-vive.
Een jongetje beende met grote passen fier en trots achter een zelfgebouwd karretje over een zandpad en we ontmoette elkaar waar de paden zich kruisten en hij trots vertelde hoe hij hem had gemaakt. Tijdens zijn verhaal deed hij mij denken aan de jongen uit de film ; The Boy Who Harnessed the wind. We prezen hem uitbundig , wensten hem veel succes en geluk en liepen verder.
Eindelijk bereikten we het Ngepi Camp dat in de ongerepte bovenloop van de Okavango-delta pan in de westelijke Caprivi-strook, Kavango-regio, Namibië lag. Door de schone Kalahari woestijn lucht bevond het kamp zich op een eiland onder verbazingwekkende bomen met een permanent rivierfront en omgeven door seizoensgebonden overstroomde moerassen. Het was een waar paradijs van ondergelopen vlaktes en geheime moerassige binnenwateren, genesteld tussen het Mahango National Park, een paar kilometer naar het zuiden, en het Bwabwata National Park direct tegenover de rivier.
De beheerders waren gastvrij en nodigden ons uit om een kijkje te komen nemen. Ik werd overspoeld door een oase van groen en rust. Het was er goed toeven , we vergaapten ons aan de veelzijdigheid aan badkamers en andere voorzieningen , het waren werkelijk juweeltjes. Ger en ik dronken er koffie op een terras en keken vanuit de schaduw uit op het verfrissende water waarboven de lucht trilde en waar dorstige dieren hun dorst lesten , waar vrouwen kleding wasten en waar in men zich wasten , waar kinderen spetterden en plonsden en waar indien nodig men zijn behoefte deed,kortom alles speelde zich af in en rondom het water.
We liepen terug in een zinderende hitte , de lucht was zwaar , vulden onze water flessen op punten waarvan we niet zeker wisten of het wel verantwoord was maar de dorst won het van het verstand en we klokten het water naar binnen en verfristen gezichten en hoofden.
Nog nooit voelde ik me naar aanleiding van enkele kleine incidenten onderweg tussen blank en zwart zo beschamend als die dag ……
Eenmaal weer in het thuis kamp kregen we het water niet aangesleept , het was warm en broeierig , het water gutste van mijn lijf en liep in straaltjes vanaf mijn gezicht in mijn nek. Uiteindelijk zocht ik alle spullen bij elkaar en nam een uitgebreide lange douche…..
Een nijlpaard liet alweer van zich horen en drie olifanten lesten hun dorst aan de overkant van de rivier. Het natte wasgoed aan de lijn wiegde zacht in de wind en in het westen reed Apollo zijn wagen reeds in zee om met een omweg die slechts hij alleen kende terug te keren naar de oostelijke kim.
We namen plaats aan de door Ger gereserveerde feestelijk gedekte tafel op het terras met uitzicht op het water voor een diner voor twee. Lampionnen en lichtjes twinkelden in de duisternis , gedempte stemmen dwaalden over het water en in de verte lieten de djembe trommels van zich horen. De ober liep af en aan om het ons naar de zin te maken en de kok had een topdag want mijn smaakpapillen jubelden en zongen bij elk gerecht en voor het toetje zouden oma’s opstaan uit hun graven om het te kunnen bereiden voor hun kleinkinderen , het was werkelijk verrukkelijk. We tafelden lang en genoten van deze heerlijke avond.
In diepe duisternis vonden we giebelend de weg terug naar de tent waarvan we reeds enkele dagen enkel in de binnentent sliepen. Het werd een onrustige nacht , schimmen schoven langs het dunne tentdoek , takken kraakten onder voetzolen en hoeven , lichtbundels van anderen bivakkerende gasten dwaalden over de tent .Opzwepend tromgeroffel en gezang klonk door de nacht , vuren wakkerden op en honden jankten of blaften. En telkens als ik opstond om in mijn emmertje te plassen ging er een licht aan dat wellicht door een sensor ergens kwam maar dat zeer ongemakkelijk voelde omdat het mij in het volle licht zette door het dunne tentdoek en ik telkens onverrichter zaken terug kroop in bed. Totdat ik het op een gegeven moment niet meer vol hield en ten aanschouwen van een ieder mijn plas opgelucht in de emmer liet stromen. Ger kon het niet en waagde zich ondanks dat het afgeraden werd om ’s nachts buiten je tent te komen toch buiten de tent.
Uiteindelijk vielen we tegen de ochtend onder luid tromgeroffel toch in slaap.
Liefs Rita.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
