We volgden een netwerk van paden.

Esposende 10 – 05 – 2024

Lieve allemaal ,

Vanochtend pikten we de route op vanuit het huisje , die wel de kust volgde maar toch landinwaarts draaide. Een hele verademing want we waren wel een beetje klaar met de kilometers lange vlonders. De weg steeg en we volgden een netwerk van paden en landelijke weggetjes. Vanaf de hoger gelegen delen keken we af en toe op de prachtige kust , we liepen zwijgend over de met kasseien bedekte straatjes door verstilde dorpen waar Jacobus ons regelmatig aanmoedigde maar waarvan de water tap punten jammer genoeg droog stonden. We nipten dan ook aan de halve liter water die we ieder mee hadden genomen omdat ik bang was dat we het niet zouden redden. Het was erg warm en de tocht heuvelachtig. Uit ervaring deed ik dan een kerkhof of begraafplaats aan en vulde daar dan mijn waterfles , maar ook dezen waren hier om welke redenen dan ook niet. De kleine kerken bleven gesloten en na het volgen van de aanwijzingen naar een alternatieve stempel plaats haalden we ieder een stempel bij een man die helemaal idolaat bleek te zijn van Che Guevara. Alle wanden in de ruimte waren bedekt met foto's van zijn markante kop met baret , het symbool van de Cubaanse revolutie en rechterhand van Fidel Castro.

De weg steeg , mijn wangen gloeiden , ik keek dorstig naar de citrusvruchten aan de bomen in menig tuintje en verlangde naar een ijsje. We liepen vijfhonderd meter om voor een horeca bedrijf dat aangeprezen stond langs de kant van de weg en dat enkel op maandag gesloten zou zijn maar dat jammer genoeg ook op vrijdag was. Na deze afdaling kwam weer een stijging en eindelijk werden we bij Antas omarmd door de koelte van een bos , een welkome onderbreking na alle kasseien , we laveerden behendig van steen naar steen op het smalle donkere bospad , boomwortels ontwijkend , met korte hellingen en dalingen. We voelden de klamme vochtige koelte van het wild stromende water en het vallende klaterde water bij de hoogteverschillen waarvan kleine moleculen het luchtruim vulden. Er volgde een eucalyptusbos met rotsachtige hellingen en we prezen ons zelf gelukkig met de wandelstokken vooral bij de afdalingen. Na het verlaten van het bos belandde we op een saaie kronkelende stijgende asfalt weg , mijn visioenen over koel bier en ijsjes namen weer toe en eindelijk na weer een bocht zagen we een druk bezet terras , waar menig pelgrim zijn dorst leste en knorrige maag tot bedaren bracht. Ik bestelde een koud bier en gebakken eieren met spek en een salade. Jannie volgde want er was weinig keuze op de menukaart , buiten frites en snacks , zelfs de eieren met spek werden niet vermeld op de kaart maar bereid op verzoek en we lieten het ons dan ook super goed smaken. Na nog een bier en kop koffie bestelden we na overleg een taxi en lieten ons met ruim twintig kilometer in de kuiten terug brengen naar het overnachtingsadres in Esposende. Waar ik de avond na een uitgebreide douche luierend door bracht en op het terras de avond zag vallen over groene pijnboombossen , rivieren , molens en oude forten.

Liefs Rita