Uitwaai dag

Viana do Castelo 11 – 05 – 2024

Lieve allemaal ,

Vanochtend was het winderig en koud en we stonden dan ook kou kleumend en rillend in een veel te dun jack te wachten op de bus die maar niet wilde komen en uiteindelijk net toen we de moed wilde opgeven alsnog kwam. We lieten ons voor het luttele bedrag van anderhalve euro naar het ruim twintig kilometer terug gelegen startpunt brengen , het punt waar we daags ervoor waren gestopt. De kilometers gleden moeiteloos onder ons door en we genoten van het prachtige landschap.

Naarmate we Viana do Castelo naderden keken we op de mooie bergketens en voordat we Viana bereikten staken we nog de enorme monding van de Rio Lima over. De brug was vernoemd naar zijn ontwerper Gustave Eiffel , een grijs gietijzeren staaltje van architectuur van maar liefs zes honderd vijfenzestig meter die de verbinding legde tussen Darque aan de zuidkant en Viana do Castelo aan de noordkant. Het symbool van ijzeren architectuur telde twee verdiepingen de onderste was een spoorlijn en de bovenste een verkeersweg van zes meter breed en twee meter trottoir verdeeld over beiden zijden. Ik keek uit op het breed uitwaaierende water dat zijn weg vond in zee , massa's vogels bevolkten de her en der liggende groene eilanden. Donkere wolken dreven in hoog tempo over het indrukwekkende landschap van water en groen.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden in het kleine appartement dat in het centrum van de stad lag, verkenden we de stad en namen een lunch op een terras aan zee en koesterden ons in de aarzelende zonnestralen. Ik ademde de zilte zeelucht en proefde de oneindigheid aan de horizon , zag de bijna groene water massa die telkens met een heftige rilling hoger in beweging kwam en zich soms luid brullend liet horen.

We zwierven een tijd langs de kust , fotografeerden majestueuze rotsen en heuvelruggen bezaaid met bloemen , aten die avond bij de Thai , een maaltijd die heerlijk warm en smakelijk was en sloten deze af met een Grand Marnier en espresso.

Liefs Rita

l