Tijdsverschil

Baiona 15 – 05 – 2024

Lieve Allemaal ,

De regen die viel was dunner dan haar , deze regen was zachter dan zacht , maar het vocht daarvan kroop in je kleding en botten , omhulde je met koude ….. Het groen van bergen en dalen was intenser , gitzwarte rotsen glommen en ik stapte stevig door de tuin van mijn kinderdromen.

Omdat Jannie vocht in haar knie had en zij deze een dag wat wilde ontzien namen we de trein naar Valance een oude vestingstad uit de zeventiende – achttiende eeuw die omgeven was met stadsmuren gelegen aan de rivier Rio Minho. Haar eerste naam was “ Contrasta” dat ( plaats tegenover ) betekent omdat de oude Galicische stad Tui aan de overkant van de Rio Minho lag. Langs de oevers van de langzaam stromende rivier lag een enorm fort dat vroeger diende om een invasie van de over buur af te schrikken. De oude stad lag op een werkelijk idyllische locatie en was omgeven met steile bergen en brede rivieren.

Vanaf het station volgden we de route die ons door het historisch centrum van de schilderachtige stad voerde die omgeven was met meerde lagen kantelen en bastions van het indrukwekkende Valenca Fortaleza en ik constateerde dat Valance zijn oude verdedigingsfunctie van Noord Portugal dan wel allang verloren had , maar nu echter te maken had met een invasie van Spaanse koopjes jagers. De route voerde door een aantal gangen van het oude vestingwerk dat een labyrint was van onder water gelegen gangen en uitstekende torens en via het fort bereikten we de Ponte Internacional die we overstaken om vervolgens voet te zetten op Spaanse bodem.

Met al dat plannen ging er natuurlijk ook wel eens iets mis , gewoon omdat we dan een overnachting hadden gepland maar toch meer kilometers liepen dan dat we ingeschat hadden en dan moesten we soms terug. Net als in Caminha liep het vandaag ook fout en werd het meer een reis dan een wandel dag.

In Tui wachtte we een uur op de bus naar Vigo en net toen we ons afvroegen of er überhaupt nog een bus kwam daalde bij mij in dat we geen rekening hadden gehouden met het uur tijdsverschil tussen beiden landen. Na een uur reizen voor twee euro tachtig namen we in Vigo de bus naar Baiona dat was weer ruim een uur reizen , dus al met al schoot het niet echt op vandaag.

We sjouwden door de sprookjesachtige straten van de oude charmante stad die bekend stond als de eerste haven in Europa die de ontdekking van Amerika aangaf. Het Fortaleza de Monterreal dat oorspronkelijk uit de elfde eeuw stamde bood aan alle kanten een prachtig uitzicht , aan de ene kant nam het je mee terug in de tijd en aan de andere kant bood het zicht op de prachtige onbewoonde beschermde Cies – eilanden die men alleen in de zomermaanden een dagje kon bezoeken voor een wandeling of om de drukte te ontvluchten.

Deze grijze dag waarin de zowel de tijd als de lucht onbeweeglijk leek trakteerde ons alsnog op een bleek waterig zonnetje en op een in de luwte gelegen terras maakten we opgelucht plannen voor de volgende dag.

Liefs Rita