Mist

Zinnowitz 15 oktober 2014

Lieve allemaal ,

Na een diepe slaap werd ik gewekt door het geluid van de stromende regen die tegen de ruiten kletterde , de donkere hemel lag als een grijze deken over het landschap en zelfs de bomen bewogen niet er was totaal geen wind en het zag er naar uit dat het de hele dag zou aanhouden. We kwamen traag op gang ontbeten uitgebreid , bestudeerde de toeristen informatie en de kaart van het eiland Usedom. Om twaalf uur was het droog en gingen we op pad en verkende Zinnowitz nogmaals bij daglicht. Na de heftige regenval stond het park blank . We bewonderde de oude ruïne van het Kulturhaus die behouden bleef uit de socialistische tijd en nu een monument is waar de ouderen die wij spraken niet echt blij mee zijn. Het zevenhonderd jaar oude Zinnowitz gelegen op een van de smalste punten van het eiland Usedom is met zijn honderdzestig jaar badplaats leven de mooiste badplaats van het eiland. Aan het begin van de twintigste eeuw ontstond een indrukwekkende architectuur die een uniek beeld vormen met de brede ruime boulevard. De plaats wordt omgeven door prachtige beuken , naald en eikenbossen . Vanaf de pier strekten aan beiden zijden de witte zandstranden zich uit . We lieten ons verwennen in een Konditorei en gingen daarna ieder zijns weegs.

Na de achthonderd kilometer lange zit daags ervoor verlangde ik naar beweging en begon aan een stevige strandwandeling. De mist boven zee en land legde het landschap in een intieme sfeer de wereld werd kleiner door het beperkte zicht en daardoor zelfs wat mysterieuzer. Uit het niets werd ik dan ook aangesproken door een vriendelijke man die een opmerking maakte toen ik een meeuw stond te fotograferen. We raakten in gesprek en liepen samen al keuvelend op en belandde in een restaurant waar we niets nuttigde en enkel thee dronken. Het was een onderhoudend man met prachtige verhalen over zijn levenswandel , hij kwam graag en vaak naar het eiland zelfs zo vaak dat de stenen hem al groette. Hij sprak de historische woorden ; Ich bin ein Berliner ‘ en was zelfs zo enthousiast dat hij mij uitnodigde voor een etentje deze week in volgens hem het heerlijkste visrestaurant van Zinnowitz . Ik ben benieuwd en laat me verrassen. Ook raadde hij mij aan om langs het Achter -Wasser terug te lopen naar Zinnowitz daar ik geen kaart bij me had liep hij nog een stuk mee en zette me op de route waar we hartelijk afscheid namen van elkaar en waar ik mijn weg vervolgde in alle eenzaamheid en genoot van de verlatenheid van het landschap , links van mij lag het water en rechts strekten groene weiden die aan een bosrand grensden zich uit. Ik kwam werkelijk geen mens tegen maar het was prachtig.

Liefs Rita.