Het geeft je te denken

Zinnowitz 20 oktober 2014

Lieve allemaal ,


Vijftien graden een stevige wind en een grijze lucht deden ons besluiten om naar Schwinemünde te rijden en wat doe je dan als je door het romantische vissersdorp Kamminke komt wat er zelfs een beetje dromerig bij lag ? Juist ja dan stop je , niet voor de lieflijke stolpjes met de rieten dak bedekking maar voor de Golm een trieste getuigenis. Je stopt uit respect voor alle doden die er begraven liggen.

Bij de ingang stond een sober groot houten kruisbeeld.

Voor de grafheuvels een bord waarop geschreven stond dat de Stichting van oorlogsgraven zich verontschuldigde dat ze alle koperen tafels met de namen van de overleden i.v.m. diefstal hadden moeten vervangen door op koper lijkende tafels.

Wie doet zo iets ????

Voorheen was het een recreatie gebied waar in 1834 een restaurant in Griekse stijl werd gebouwd . Later kwam op De Golm een restaurant dat “ Ooms Tom’s Cabin werd genoemd.

Eind 1943 werd het restaurant gesloten en werd de Golm een begraafplaats voor piloten , de bemanning van een onderzeeër en overleden soldaten uit het ziekenhuis Swinoujscie.

Na 12 maart 1945 werd De Golm een van de grootste begraafplaatsen in Duitsland . Omdat op 12 maart 1945 20.000 mensen voornamelijk vluchtelingen stierven door een Amerikaans bombardement op Świnoujście.

In 1975 maakte de beeldhouwer Wolfgang Eckhard het monument de Gesplitste rotonde met de ontroerende tekst van Johannes Becher ; Dat nooit meer een moeder zal huilen om haar zoon.

Het beeld van de moeder gestoken in een militaire mantel raakte mij door haar eenzame uitstraling ze was zo verloren , ze stond daar maar met de mantel van haar zoon om zich heen geklemd je voelde de pijn , het was werkelijk prachtig.

We liepen de 70 meter hoge heuvel op en hadden een prachtig uitzicht over het landschap en Swinemünde..

Ook wel Świnoujście genoemd is een Poolse stad die strategisch gelegen bij de monding van de Oder zich heeft kunnen ontwikkelen tot de grootste havenstad van Polen.

De stad had weinig fraais te bieden. We slenterden wat rond en zagen enkel door de communisten in de haast opgetrokken naoorlogse woningen en gebouwen , sobere kerken die tot mijn verbazing nog toegankelijk waren en waar overwegend vrouwen zaten te bidden . Op een straathoek een Mariabeeld onder een glazen stolp , een buste van de Poolse paus Johannes Paulus , vrouwen die in de kou op het trottoir zaten en de door hen geplukte mandjes met bos paddenstoelen aan boden en zelf gebreide bonte sloffen wellicht gebreid van rest wol. Het was beslist geen luxe wat we zagen en het voelde ongemakkelijk om er als toerist rond te lopen.

Het geeft je te denken , je komt er bij uit , je wordt er stil van ………………………..

In Toscane ontmoette ik eens een Duitser die zei ; Man wird hier nie vol gegessen ……… Dat is ook zo heel Italië is een openluchtmuseum je kunt er weken rondzwerven en je terug in de tijd wanen.

Ik was er eens verdwaald en naderde in de avondschemer de poorten van Spello ( regio Umbrië in de provincie Perugia ). Het stadje ligt in het oosten van Umbrië op de zuidelijke helling van de Monte Subasio en ik betrapte me er zelf op dat ik dacht ; Als ze de poorten nu maar niet gesloten hebben.

Maar hier.... maar morgen …………..

Wird es Stürmisch und Regen en ga ik heerlijk uitwaaien langs het strand en voor de tijd die dan nog rest heb ik al een Galerie ontdekt .


Liefs Rita.




.