Land van uitersten

Maun 11 / 12 – 09 – 2019

Verblijf Rest camp

Lieve allemaal ,

We besloten nog in Maun te blijven en ieder vulde naar believen zijn dag in. Pauline ging mokoro varen , Boudewijn en Julia gingen samen op pad en Ger en ik die al gevaren hadden besloten om naar de grote markt in Maun te gaan.

Omdat het einde van de Safari tocht in zicht kwam en we na Maun geen gelegenheid meer hadden om authentieke cadeaus te kopen gingen we op pad. We kochten vier prachtig gebatikte wandkleden. Ik maakte grapjes met een hoogzwangere vrouw en complimenteerde haar met haar prachtige uitstraling. Ze straalde en toonde ons haar dochtertje van drie jaar dat haar eerste kind was. Een lief gezond en tevreden meisje keek met glanzende ogen naar ons op. Ook haar man , trotse vader en echtgenoot kwam erbij staan voor een praatje en vertelde over zijn werk als kunstenaar. Ze waren zo tevreden en blij met zo weinig dat ik van pure commotie nog een wandkleed kocht en een paar oorbellen gemaakt van boomschors voor mijzelf . We namen hartelijk afscheid en wensten hen veel geluk voor de toekomst.

Bij de slijter kochten we whisky voor Pauline , wijn voor Ger en koffie likeur voor allen. Ik genoot van de exotische geuren en kleuren . De sterke en krachtige uitstraling van een trots volk dat als het erop op aan kwam beter bestand was tegen allerhande ontberingen dan de blanken , uit een recent onderzoek was gebleken dat ze veerkrachtiger en vindingrijker waren en daardoor minder gestrest en getraumatiseerd uit de strijd kwamen. Toch werd ik geplaagd door een schuldgevoel omdat ik dagelijks geconfronteerd werd met hun armoede. Op een parkeerplaats doolde hun schaduw en langs de weg trilde hij onder het karton…..

Rond het middaguur kwamen we aan op de camping Rest camp waar Pauline ’s avonds zou aankomen met de mokoro en waar we ons opnieuw installeerden , we bouwden en redderden , ruimden in en op en toen we klaar waren trok ik me terug aan het zwembad waar ik enkel mijn voeten koelde bang voor infecties. Het was een desolate toestand waar we bivakkeerden , toilet deuren sloten niet , sanitaire ruimten waren vies , aan de bar hadden ze enkel nescafé dus nam ik een tonnic die ze zo bleek later ook niet hadden en ik vroeg me in opperste verbazing af waarom we überhaupt verkast waren, we hadden Pauline beter met de auto kunnen ophalen. Uiteindelijk na lang wachten en Ger inmiddels ook maar eens een kijkje was komen nemen bestelden we dan maar een biertje. Omdat het er naar uitzag dat onze Safari reis met een week verkort zou worden en het niet zo goed ging met mijn moeder besloten we ter plekke dat we de terugvlucht zouden wijzigen van dertig naar drieëntwintig september en voegde de daad bij het woord. Het grapje kostte ons zevenhonderd euro samen dat ik nogal grof vond voor een ticket dat reeds betaald was……

Pauline zag er gezond uit en had een heerlijke dag gehad. Ger en ik gingen aan de slag voor het gezamenlijke avondmaal, namen daarna nog een douche en gingen allen vroeg slapen die avond.

Moe van het zand en moe van het stof , stof dat je met wolken van je af kon slaan maar dat toch achterbleef , alles voelde stroef , kloven in handen en voeten , tranende ogen , fata morgana ’s en dromen , van eindeloze vlaktes , leegte , vragende ogen , parelwitte tanden in een lachende mond , van een subalpien berglandschap tot uitgestrekte savannen van tropisch regenwoud tot steppe.

Zuid Afrika een land van uitersten.

Liefs Rita


–